Expedicións oceanográficas, ocupación de buques
Malaspina foi a última. Durante o sete meses que durou a expedición ozanográfica, apareceu nos medios de comunicación onde andaba a nave Hespérides, en que estaban os investigadores, etc. A xira ao redor do mundo terminou a mediados de xullo e os medios de comunicación deron por concluída esta aventura. Paira os investigadores, con todo, é entón cando se inicia una verdadeiro labor que lles levará a coñecer un océano aínda descoñecido.
Paira moitos grupos de investigadores, "a expedición é un traballo de campo paira a recollida de mostras; agora teñen una colección de mostras a analizar, unha chea de mostras inxentes: uns analizarán desde o punto de vista taxonómico, outros terán que facer una recompilación de xenomas, etc.", explica Juan Iriberri, microbiólogo da UPV que participou na expedición Malaspina.
Non foi este o traballo do equipo de Iriberri en Malaspina: "Tivemos que facer una parte do traballo de investigación no propio barco --aclarou. O noso labor foi medir a actividade bacteriana en cada estación de mostraxe. Concretamente, medimos a actividade hidrólítica das bacterias, é dicir, a súa capacidade paira dividir as macromoléculas que rodean ás bacterias dun punto e una profundidade determinada do océano".
De feito, no mar, a materia orgánica adoita estar en forma de macromoléculas como grandes cadeas de proteínas ou carbohidratos. As bacterias só poden conter aminoácidos ou monómeros azucreiros. Por tanto, expulsan as encimas de fragmentación de macromoléculas e aliméntanse destas. Pois ben, "medimos como cambia esta actividade coa profundidade nas estacións de mostraxe. Paira medir a actividade é imprescindible que as bacterias permanezan vivas e mantéñanse nas mesmas condicións que no lugar onde se recibiron. Por tanto, a medida que saímos do mar debiamos empezar a analizalos canto antes", explicou Iriberri.
A pesar de ter que realizar os primeiros estudos alí mesmo, segundo Iriberri, "aínda non sacamos resultados, necesitaremos un ano paira sacar conclusións e reunirnos co resto de grupos que participaron nos estudos de microbiología. Temos moitos datos paira analizalos e interpretalos".
Este traballo descrito por Iriberri refírese ao equipo de investigadores que traballou con microorganismos. Na expedición Malaspina tratáronse outros bloques temáticos (fitoplancto, zooplancton, contaminantes, óptica oceánica, etc.). "Ao longo da viaxe, moitos deles só realizaron una labor de recompilación, agora teñen que empezar a traballar co inmenso grupo de mostras recollidas: recollemos mostras en 170 estacións ou puntos dos océanos de todo o mundo e, aínda que previramos recoller 70.000 mostras, finalmente recibimos preto de 200.000", afirma Iriberri.
Dificultades: financiamento, coordinación...
Iriberri ve claro que paira o futuro traballo van necesitar máis recursos: "O proxecto Malaspina financiou principalmente a expedición. A partir de agora esperamos que os equipos que participamos na expedición obteñan financiamento suficiente paira seguir traballando. O nivel de coñecemento que poidamos achegar á sociedade dependerá dos recursos que obteñamos, depende do diñeiro”.
O zoólogo da UPV-EHU Iñaki Saiz conta cunha ampla experiencia en canto ao financiamento posterior ás expedicións. Saiz participou nas catro expedicións de Bentart que tivo o proxecto. O primeiro realizouse en 1994 e o último en 2006. Bentarte ten como obxectivo estudar a biodiversidade do fondo mariño da Antártida. "A primeira foi a zona máis tenra da Antártida, a illa de Livingston, porque non tiñamos experiencia. Así, adquirimos experiencia e seguridade nun mesmo. Entón pensas que o equipo pode seguir adiante e que será máis fácil conseguir financiamento paira futuras expedicións. Pero non sempre é así. Ás veces sucedeunos pedir subvencións paira facer expedicións e recibir unha e outra vez a negativa", lembrou Saiz.
Paira analizar o material recolleito nas viaxes, ademais, "estivemos bastante mal financiados --comenta Saizek--. Tivemos que obter os recursos necesarios paira analizar o material por outras vías, por exemplo, sacar un tempo dun proxecto en marcha ou aproveitar os fondos do Instituto Español de Oceanografía e da Universidade". Tamén dan pequenos impulsos ao material recolleito, dando a oportunidade de investigar a mozos investigadores.
De feito, "as secuencias de traballo paira a análise de mostras son moi longas: cada grupo especializado en cada grupo de animais debe realizar por separado a identificación das especies, o cálculo, etc. A verdade é que si empezamos a profundar en algo, pronto salguen novidades e cousas interesantes que publicar". Pero o problema é que "temos que facer esas tarefas con outras moitas tarefas, que son escolas, que son outros proxectos..."
Ambos creen que é interesante e enriquecedor unir traballos de investigadores de diferentes disciplinas, ademais do seu traballo persoal. Segundo Saiz: "É moi interesante unir os resultados obtidos no seu grupo animal e relacionalos coas condicións ambientais atopadas na Antártida". Iriberri tamén cre que será a "parte máis bonita" de Malaspina: "No noso caso, por exemplo, é importante analizar a actividade das bacterias, pero os resultados enriqueceranse exponencialmente si sabemos que bacterias realizan esta actividade, e si a iso engadimos a cantidade de materia orgánica que había disolta en cada punto no que nós realizamos as medicións, e cualitativamente sabendo que había esa materia orgánica, etc. Cada un destes estudos foi realizado por un equipo de investigación e ao reunilos obteremos información que nos permita realizar publicacións punteiras a nivel internacional".
Desde o principio tiveron a intención de unificar traballos na expedición Malaspina. "Isto é o que realmente importa en Malaspina", destacou Iriberri. Realizar o traballo encomendado por todos os grupos no prazo acordado e coordinar as actividades de todos eles é, con todo, "un traballo moi laborioso", segundo puido comprobar Saiz no proxecto Bentart.
Descubrimentos a lume de biqueira
A pesar das dificultades, paira Saiz "é una gran eficacia volver á Antártida. Se eu teño a oportunidade, farei todo o posible paira ir. Fascínache uns días e é marabilloso ver de primeira man o que se fala na literatura. Por exemplo, gigantismo. Os animais de aquí medianos son enormes. As ascidias (túnicas), por exemplo, son de 1-2 centímetros. Alí, con todo, son animais de 30 centímetros, case se mete o puño nos seus sifones! ".
No proxecto Bentart realizáronse descubrimentos descoñecidos. Segundo explicou Saiz, "o máis rechamante foi atopar novas especies de peces. De feito, adoita ser moi habitual atopar especies de invertebrados descoñecidos, pero é máis raro atopar novas especies nos vertebrados, así como novos xéneros. Nós, con todo, atopamos bastantes, sobre todo na campaña 2003".
En xeral, "publicamos moito máis do que pensamos desde que comezamos o proxecto -comenta Saizek-. Cada ano, una persoa do grupo publica tres ou catro artigos en revistas de alto impacto, con máis de duascentas publicacións. E sorprendentemente, pasaron cinco anos desde a última campaña e seguimos publicando".
Saiz considera que grandes proxectos deste tipo se inercia na súa publicación: "Dado que o estudo das mostras ocupa tanto tempo, o tempo de publicación dos traballos tamén se alarga moito. Aínda queda moito por analizar".
Agora ben, o mellor sería reunirse paira outra expedición --di Saizek--. Somos seres humanos e os estímulos impúlsannos. A motivación que che dá participar nas expedicións vaise arrefriando co tempo. Agora levamos cinco anos así. Eu quero moitísimo a Antártida. Pero a realidade é moi cabezona e lémbrache unha e outra vez que non hai diñeiro e que hai que repartir entre moitos o que hai".
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
