Calendarios paleolíticos
Preto de Euskal Herria atopáronse algúns destes restos relacionados coa Astronomía. Na conca do río Vézère, na rexión aquitana de Périgord, abundan os xacementos prehistóricos nos arredores de Lles Euzies de Tayae. Os tan coñecidos abrigos Madeleine e Lescaux atópanse nesta zona. Algúns dos instrumentos e obras atopadas nestes xacementos son os que, como resultado de investigacións exhaustivas, equiparáronse a algún tipo de calendario, os sinxelos calendarios baseados na lúa. Entre eles atópanse restos paleolíticos, ou máis concretamente o Paleolítico Superior (35.000-10.000 a.C.) Periódicas.
Nalgúns ósos atopados en Abri Lartef atopáronse secuencias cortantes longas organizadas en grupos de 29 ó 30 signos que se repiten. Sen dúbida estes conxuntos de picaderos están relacionados cos días da lúa. Estudos exhaustivos realizados tamén co microscopio mostran que as muescas foron repetidas veces, xa que os días contaríanse en ciclos repetitivos. É o caso, por exemplo, doutro óso do Aurignac descuberto en Abri Blanchard. Crese que o óso é de C. Trátase dun traballo realizado cara ao ano 30.000 e nel aparecen 69 cortes realizados con 24 ferramentas diferentes. Na maioría dos casos, as colleitas no óso teñen a forma da fase lunar que queren expresar.
A. O arqueólogo norteamericano Mashack é o pioneiro no estudo dos ósos mencionados. Non hai que esquecer que os ósos atopados en Dordonia non son os únicos coas particularidades expostas. Son das máis antigas, pero ósos dentados de significado similar atopáronse por toda a Terra. De feito, o primeiro que estudou Mashack foi un óso achado no África ecuatorial, no pobo de Ishan, cerca do lago Tuskana. Esta última é posterior ás anteriores; a do Mesolito (a. C.) 8.500). En tres dos lados deste óso pódense ver 168 muescas repartidas en 16 grupos. Por tanto, indicarían algo máis de cinco meses e medio e os intervalos entre os distintos grupos indicarían os días correspondentes ás fases da Lúa, é dicir, a lúa chea, a lúa menguante, a lúa nova e os días da lúa crecente.
Outros ósos atopados no pobo de Gontzi de Ucraína parecen tamén pensados paira o seguimento das fases da Lúa. Outro tanto pode dicirse doutro óso descuberto na localidade checa de Kulna. Ten tres grupos de 15, 16 e 15 comiñas, é dicir, que representan a metade do mes. Está claro, pois, que a hipótese de Mashack de que todos os esforzos descritos son programas que responden á necesidade de medir o tempo e organizar calendarios básicos é a máis crible. Parece lóxico que paira estes traballos a Lúa tómese como referencia, xa que o seguimento do noso satélite só require mirar directamente ao amasado. Ademais, o mes é máis apropiado paira controlar a sucesión de estacións que o día e pode ser suficiente mentres non se detecten movementos do Sol máis difíciles.
É evidente, ademais, que ditas necesidades xeráronse en todos os territorios e culturas. Con todo, é máis difícil determinar as causas destas necesidades. Os cazadores utilizábanos paira contar os días ou a lúa que facían fóra? Ou era paira levar a conta dos días que faltaban paira o nacemento? Cos datos que temos actualmente é absolutamente imposible responder a estas preguntas. Necesitamos pistas e investigacións que acheguen máis información.
Efemérides SOL: 20 de abril ás 7h 26min (UT) entra en Tauro.
Os PLANETAS MERCURIO: poderémolo ver nos primeiros días, ao amencer, pero en condicións moi difíciles. O día 30 estará en conxunción superior (invisible). VENUS: aparécenos cada vez máis alto no dedo ao ocultar o Sol. Así que cada vez temos mellor que velo. MARTITZ: aparece xunto ao amencer, pero con moi pouco tempo e en malas condicións paira poder velo. JÚPITER: a principios de mes salgue tras o anoitecer, pero a partir do centro o Sol desaparece no horizonte polo Leste, atravesando o amasamiento durante toda a noite. SATURNO: salgue á madrugada, a partir da metade do mes antes de que apareza a luz do amencer, pero aínda está moi baixo para poder vela adecuada. |
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
