Hasiera »   Erreportajeak »   Arte grafikoa eta Mac ordenagailuak

Arte gráfica e ordenadores Mac

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

O mundo único da arte gráfico ten una particularidade: Mac é un dos poucos computadores que utilizan máis que os computadores PC. De feito, nos programas de deseño e maquetación necesarios na arte gráfica, até agora os computadores Mac estiveron moito máis avanzados. O único que ofrece estes estudos en Álava é o Instituto Mendizabala, que o fai desde hai tempo.

No mundo da arte gráfico hai moitos procesos e, como dixemos, nel predominan os computadores. Os procesos que antes se realizaban de forma manual, como a obtención de textos e imaxes, a unificación, etc., agora realízanse por computador. O traballo dos computadores consiste en definir imaxes e textos, imprimilos, facer probas e finalmente sacar o fotolito. O fotolito é una folla transparente con textos e imaxes. Por tanto, até hai pouco o traballo a realizar nas habitacións escuras realízase en directo.

Aluminio, excelente soporte

Una vez que o fotolito está entre as mans, esta ‘foto’ pasa a un ferro de aluminio, que se coloca en imprenta e saca varios exemplares. Paira estes ferros escóllese o aluminio, que logo se recolle no cilindro da imprenta paira realizar tiradas longas. Isto significa que o material, ademais de resistente, debe ser flexible paira encartalo e axustalo ben ao cilindro. O aluminio ten estas propiedades, pero non é o único, hai ferros de papel e de plástico. Con todo, estes non poden utilizarse paira tiradas longas, mentres que os de aluminio poden ser utilizados paira producir máis de 50.000 unidades.

Estes ferros de aluminio conteñen una película ou capa sensible, é dicir, una emulsión sensible ás cores. Deste xeito, as imaxes e textos presentes no fotolito pasan de positivo a positivo a ferro de aluminio. Non hai nada negativo entre elas: o fotolito é positivo e o ferro de aluminio. E como pasan as imaxes e os textos do fotolito á prancha de aluminio?

O proceso paira pasar a imaxe e o texto ao aluminio é sinxelo: sobre o ferro colócase o fotolito e ilumínase. A emulsión sensible permite que o contido do fotolito pase á prancha de aluminio. Finalmente, o ferro colócase no cilindro da imprenta e móllase primeiro con auga e logo con tinta. Ao mollarse con auga, as zonas brancas do ferro de aluminio, é dicir, sen texto nin imaxes, absorben a auga, mentres que as zonas con algunha imaxe ou texto non o absorben. Ao mollarse despois con tinta, utilízanse tintas aceitosas, polo que as zonas que absorberon a auga non absorberán a tinta nin as que estaban impresas. A tinta só se pega nas zonas onde hai texto e imaxe e iso é o que se quere sacar en papel.

O segredo das cores Paira conseguir todas as cores necesítanse catro ferros, si, catro. De feito, primeiro pasa o ferro de cor azul (cyan), daquela o amarelo, daquela o vermello (magenta) e finalmente o negro. E por que se necesita negro? Pois porque as cores que se utilizan non son puros, xa que a suma de todos non dá negro. Por tanto, para que o marrón escuro sexa negro necesítase unha cuarta cor. Até agora, ademais, paira conseguir a unión de todas as cores nas máquinas era necesario pasar os ferros dun nun na imprenta, pero hoxe en día hai empresas que tamén teñen máquinas que pasan as catro á vez.