Alerxias en nenos
Entre nós, quince de cada cen nenos sofren algún tipo de alerxia.
Cales son as alerxias máis frecuentes nos nenos?
Respiratorios.
Até 3 anos ácaros (pos, ex.) e fungos. A partir dos 3 anos, o plorón ou pole.
Os síntomas máis frecuentes son os nasais, xa que esta parte está en contacto co exterior e é a primeira que se irrita. Ante o “inimigo” externo o nariz péchase e non cumpre a súa función de filtrar, quentar e humedecer o aire. Os síntomas son as usinas ou estornudos, o fluxo, as sorpresas e o gran picante.
Ao estar bloqueada o nariz, o neno respira pola boca e o aire non chega correctamente (limpo, quente e seco) ás vías respiratorias. Entón ponse en marcha outras reaccións: tose ao comprimir a traquea ou a traquea, asubíos nos bronquios e respiración (asma) alveolar, o peor síntoma da alerxia respiratoria.
Os ollos tamén se irritan ante os alérgenos: ollos arroibados, lagrimeo, pálpebras inchadas e picor.
E os nenos teñen alerxias dixestivas?
Leite, ovo, peixe, froitos secos, cereais e leguminosas son os alimentos que poden producir alerxias ao aparello dixestivo (por esta orde de preferencia). Moitos destes alimentos son sementes e teñen un alto contido en encimas (sustancias moi alergenizantes). Os síntomas adoitan ser edema de lingua e beizos, diarrea, vómitos e malestar.
E cales son os síntomas das alerxias cutáneas?
- Urticarias. Nun ou outro momento da infancia, o 18% dos nenos e nenas teñen manchas na pel, en relevo, que aparecen de forma brusca (creando un gran celo) e que normalmente non duran máis de 24 horas. Este tipo de reacción pode deberse a infeccións (respiratorias, urinarios ou liseriales) e ao contacto con plantas e animais (cans ou gatos). Nalgúns casos débense a sustancias irritantes e en menor medida a antibióticos. Os alimentos, aínda que a xente creo doutra maneira, de cando en cando producen urticaria.
- Tamén hai dermatitis atópicas, como eczemas nos pliegues corporais (unión brazo/brazo, xeonllos e ás veces pescozo). Neste caso, os principais produtores son os alimentos (principalmente ovos e froitos secos), seguidos dos medicamentos (sulfamidas, penicilina, analxésicos).
E sobre a alerxia ao pole ou a lorautsa, que?
Normalmente necesita entre dous e tres anos paira sensibilizar aos nenos e na maioría dos casos a alerxia aparece entre o cuarto e sexto ano.
Cando o neno ten síntomas de catarro, conjuntivitis ou asma, e non ten febre e non hai outros familiares ou pais enfermos na súa contorna, pode pensarse que pode ser una alerxia. Se ademais hai outros alérxicos na familia (avós, pais, etc.) nosas sospeitas serán confirmadas. E entón deberá acudir ao médico canto antes.
Cando temos un alérxico en casa hai moitas cousas que cambiar. Nestas vivendas a ventilación ou ventilación realizarase a primeiras horas da mañá, co vento aínda acougado paira evitar que o pole entre no interior da vivenda. É conveniente manter as xanelas pechadas durante o resto de horas.
Una vez comprobado polo especialista que se trata dunha alerxia á floración, é recomendable colocar humidificadores, pero só entón. Se a alerxia fose a de ácaros (po doméstico) ou fungos, esta medida podería causar máis prexuízos que beneficios. Recoméndase instalar o dormitorio do neno nun lugar asollado (si é posible), co mínimo mobiliario posible. E todas as alfombras, peluches, etc. que poidan reter ou acumular po sairán ao exterior.
Ademais, existen una serie de medidas a tomar na hixiene do neno: limparanse as fosas nasais con frecuencia (xa que son a porta principal de entrada do alérgeno) e daráselle moita auga, xa que ao aumentar a diuresis elimínanse as proteínas do pole que están no sangue. E a humidade, pola súa banda, facilita o traballo dos silos dos bronquios, que son os encargados de expulsar ao exterior o lorón que alcanzou as vías respiratorias inferiores.
Limpar ben os ollos (soro con salino) e protexelos adecuadamente da luz (lentes de sol).
Á hora de saír á rúa, cando as plantas atópanse na época de polinización (e o “risco”, polo que adoita ser de marzo a xuño a xullo, sendo a peor época a principios de maio), o alérgeno debe evitar que o neno tome medidas excesivamente estritas. Convén ter coidado cando fai moito vento, xa que as maiores concentracións de floración concéntranse no aire. E eses días o neno, se pode, non debería saír de casa. Se tes que ir á escola ou á gardaría, mellor no coche e coas xanelas pechadas.
Se algún pai é alérxico, tamén os nenos?
Sábese que a alerxia ten algún compoñente hereditario. E os números demostran que ambos os proxenitores son alérxicos, teñen fillos alérxicos no 84% dos casos. Se o alérxico é un só proxenitor, a posibilidade de que os nenos tamén sexan alérxicos diminúe até un 41%. Pero a alerxia tamén pode aparecer sen antecedentes familiares. Así sucede no 16% dos nenos.
Mencionáronse una serie de factores que facilitarían a aparición espontánea da alerxia: o sufrimento fetal durante o parto, a contaminación por fume en casa (pola acción dos fumadores) ou certas infeccións infantís (sarampión, tose, etc.). ).
Que se pode facer paira previr esta enfermidade?
En casos de antecedentes familiares, os pais poden tomar medidas paira atrasar a aparición da alerxia:
- A nai non debe fumar durante o embarazo.
- Que o parto sexa o máis natural posible para que o feto non sufra (importancia do xinecólogo)
- Evitar a contaminación doméstica, especialmente o fume.
- Aleitar ao neno durante o maior tempo posible. O leite materno ten varios temas (macrófagos, linfocitos, etc.). ), paira protexer ao neno. O leite de vaca non contén estes elementos defensivos e ademais contén una proteína moi alergénica.
- A poder ser e mirando a casa, non vivas no último piso. Tampouco na planta baixa ou primeira, que son as máis húmidas e onde mellor crecen os ácaros e fungos. Se a casa é asollada, mellor, porque o sol mata ácaros e fungos.
- A habitación do neno debe ser nova, limpa e co menor número de cousas paira evitar a acumulación de po.
- Dado que o frío facilita a alerxia, o neno non debería tomar bebidas de comida nin comida doce demasiado fría. Tomar xeados ou conxelados laminados, non mordeduras.
Ten tratamento esta alerxia?
En primeiro lugar hai que facer un diagnóstico: valorar aos familiares con antelación, ver a historia do neno, etc. Tendo en conta a idade do neno (que si é pequeno non serve), o especialista faralle probas de pel.
Posteriormente, cando o alérgeno está ben identificado, pode procederse á inmunoterapia, é dicir, a inxectar en doses cada vez maiores a sustancia que produce ou produce a alerxia ao neno (lorauta, ácaros, bacterias, fungos, ...) até alcanzar a cantidade máxima que tolera. Posteriormente esta dose debe manterse durante dous anos despois de que desaparezan os síntomas alérxicos.
A inmunoterapia realízase antes da época do ano de aparición da enfermidade ou durante todo o ano con descansos. Non hai vacúa paira as alerxias alimentarias.
A vacina debe ser individualizada, é dicir, elaborada especificamente paira cada paciente. Cando se trate dunha vacina realizada por un especialista e aplíquese correctamente, entre un 85 e un 92% dos nenos non terán signos de alerxia. Con todo, outras vacinas non teñen tan boas consecuencias.
A inmunoterapia debe iniciarse canto antes, xa que o neno, ao non estar tan sensibilizado, acepta máis extractos hiposensibilizantes. Canto máis tarde comece, peor se tolera a vacina e o proceso será máis longo. A inmunoterapia antibacteriana pode iniciarse a partir dos 12 meses, a vacina contra ácaros e fungos a partir dos 2-3 anos e a anti-pole aos 3-4 anos.
Necesitan axuda psicolóxica os alérxicos?
Segundo un estudo realizado, os nenos asmáticos teñen máis problemas psicolóxicos que os diabéticos. As crises alérxicas dos nenos provocan una gran ansiedade ou ansiedade ás súas nais e o neno dáse conta diso e ela tamén sofre esa angustia. Trátase, por tanto, dun problema que hai que ter moi en conta para que non se protexa” demasiado ao neno e que faga a mesma vida que ao resto dos nenos.
Aumentou o número de alérxicos nos últimos anos?
Por unha banda, hoxe en día coñécense mellor as alerxias e diagnostícanse mellor, o que pode dar lugar a un maior número de nenos alérxicos. Doutra banda, algúns factores sociais facilitan a aparición de alerxias, como a tensión, que tamén se observa nos nenos, ou a alimentación actual
Outro factor é a conxestión. Isto aumenta as infeccións respiratorias, que destrúen as mucosas respiratorias, facéndoas máis dolorosas ante os alérgenos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
