A. Tras a identidade de Abbadia
Abertzale? A era vascófilo. Abbadia? Achegarse á súa identidade non é fácil. E é perigo, J. Como di Azurmendi, construír o pasado segundo os nosos soños actuais: “Na historia buscamos o presente, e así queremos refacer –retroceder– o presente na historia. Queremos fabricar o futuro no pasado” (España e os Vascos). 561. Páx.
Por tanto, tentaremos o noso presente no XIX. Sen regresar á pasada do século XX, Abbadia faise eco da súa identidade. A mellor maneira de facelo é a partir dos arquivos que nos deixou. No albergue da Biblioteca Nacional de París gárdanse as cartas enviadas e recibidas por Abbadia. Cada carta é testemuña das diferentes actividades que levou. Aparece un home con moitas caras.
Pola súa orixe e nivel social, pola súa adaptación, XIX. Abbadia afectou o mundo cultural vasco do século XX. Foi creadora e tractora, facilitadora e tractora en diversos ámbitos de Euskal Herria: non só no ámbito cultural, senón tamén no social e político. Hai algo paira futuros investigadores. Pensando neses investigadores, son unhas espigas que sacamos da crispación paira degustar o lantxo que aquí presentamos. Non imos analizar todas as cartas dunha nunha. É o resultado dunha gran oportunidade.
Fondo número 21746
Fº 17: L. L. Enviar carta a Bonaparte (8 de setembro de 1847) co premio nos Xogos Florais de Sara: Envío desde Bizkaia dunha canción carlista: “Jaungoicoa e Erriya”.
Fº 54: Ano 1875. “Prospectus” é una carta dedicada a “Zazpi Eskualherriko Eskualduner” paira encuestar sobre o cheiro e as formas de vida das persoas.
F64: Nesta carta ao alcalde de Sara, Goyetche, Abbadia está preocupada polos carlistas que foron expulsados polos “alphontistas” e que se atopan desaloxados nos recunchos da zona de Sara.
Fº 68: 30 de agosto de 1874, E. Fai chegar una solicitude a Intxauspe que pode velo con bos ollos entregando o premio nos Xogos Florais Vascos deste ano a unha canción biscaíña, “parce que lles Basques du Sud exposent leurs vies pour une bonne cause”.
F76: O 6 de xullo de 1875, fai chegar os seus eloxios ao historiador Jaurgain polo seu proxecto de publicar a súa obra sobre a historia de Zuberoa.
F86: De mans dun veciño de Uribe recibiu 30.000 libras en París paira comprar armas paira os carlistas
F87: O 14 de xullo de 1887 envía una carta a Tirso Olazabal analizando os últimos acontecementos de Gipuzkoa e dando a súa opinión sobre a situación política que sofre Gipuzkoa.
Fº 91-92: En 1876 envíalle dúas cartas H. Poydenot, historiador de Baiona, trata de montar un arquivo da historia de Euskal Herria en Baiona.
Fº 109: X residente en Madrid. A un descoñecido verdu revélalle o seu vasquidad: “comme basque et en pays basque je suis carliste”.
Fº 129: (ano 1877): Analizando a situación política mostra a súa desconformidade co municipio de París, que votou a subvención a favor dos penados da Comunidade.
Fº 170: Iniciouse a elaboración do catálogo de escritos de Euskal Herria, co fin de recoller e clasificar os escritos dispersos.
Fº 189: En 1894 premiouse nos Xogos Florais Vascos de Sara a poesía realizada co martirio Maddalen Larralde. O tema foi elixido pola propia Abbadia, pero a poesía non lle gusta, xa que a homenaxe a un “mártir” de gran fe non é suficientemente encomiado.
Fº 212: A organización “Société deas Amis deas Arts” trata de impulsala en Baiona.
Fº 139-142, 317-319: (ano 1860). Sanadón XVIII. Tras facerse co Essai sur a noblesse deas Basques, publicado no século XIX, obriga ao profesor Arxu a facer una copia e a pagar o seu traballo.
Fº 364: J. Balasque púxose en contacto coa concelleira municipal de Baiona paira obter libros sobre a historia de Euskal Herria, como Notitia utriusque Vasconiae ou Catalogue deas Roles gascons.
Fº 555-602: L. está a completar o mapa lingüístico de Euskal Herria. L. Bonaparte informa a Abbadia da súa investigación. Así podemos saber, entre outras cousas, as xentes de Ilbarritz e Muserol aínda hoxe en día. No século XX fálase eúscaro (anos 1862-1863).
Fondo número 21747
F27-36: (anos 1860-1861-1862). C. Francia Abbadia explica o traballo que o investigador Cordier está a levar a cabo ao longo da historia sobre as normativas xurídicas utilizadas polas familias vascas. Desexaría realizar as enquisas en Hego Euskal Herria, xa que até entón a claridade ofrecida por Zamakola e Xaho é bastante deficiente. Pretende orientar a planificación xeral da investigación a nivel histórico e etnológico: “l’histoire et l’ethnologie deas Basques”
F136: Por encargo de Abbadia, Duvoisin estivo recollendo as almanaques en eúscaro que se han impreso en Baiona. Podemos facer una pregunta: que se converteu no resultado desta recollida de almanaques?
Fº 152: J. Esta extensa carta escrita por Duvoisin indícanos que o municipio de Baiona recibiu dous importantes libros en 1858 e que J está a pensar en reeditar a Notitia de Oihenart. Duvoisin.
Fº 158-214: J. Analizamos tres cartas de Duvoisin.
- No primeiro, escrito o 26 de novembro de 1858, Duvoisin trata sobre o renacemento vasco a Abbadia, demostrando que en Lapurdi hai xente que empeza a espertar, que en Baixa Navarra e Zuberoa aínda hai xente durmida, "il e manque deux ou trois têtes".
- Noutra carta, o 14 de maio de 1869, J. menciona a confusa situación que sofre o Estado francés. Duvoisin. Está preocupado ante a pouca xente que coida da Igrexa católica: “a défense de cáusea catholique”.
- Na terceira carta, Duvoisine fai chegar a Abbadia una dura crítica sobre o canto de Altabizkarra, publicado baixo o nome do escritor conquistador Garay de Montglave.
Fº 660-661: envíalle dúas cartas E. Intxauspe montou en Sara en 1874 cos Xogos Florais Vascos:
- No primeiro deles, escrito o 28 de agosto de 1874, cónstanos que Duvoisin rexeitaba os poemas de Bizkaia e Gipuzkoa. Ao revés, E. Intxauspe quere premiar un “canto de batalla dos carlistas de Bizkaia”.
- No segundo, o 12 de setembro de 1874, Intxauspe cóntanos a poesía que pasou polos Xogos Florais Vascos e que foi premiada. Un biscaíño gañou o premio, tanto Intxauspe como Abbadia quixérono, pero as cousas ofendéronse, enfadando aos republicanos e metendo o nariz Prefecto, que necesitaba a súa autorización paira imprimir calquera canción. E Intxauspe demóstrao ás poucas expectativas: “Lle Préfet n’osera pas accorder a autorización demandée pour a publication d’une chanson carliste”
Fº 710-775: Entre 1866 e 1876, durante uns dez anos A. Abbadías e J. B. Pódense consultar as cartas escritas por Jaurgain. Durante os seus dezanove anos de andaina na cidade de Bourges, Jaurgain pretende publicar un libro sobre a historia de Iparralde. A investigación comezou desde hai tempo explorando os manuscritos nos arquivos. Pero, a pesar de ser nobre, Jaurgain non ten a bolsa nin A. Gústalle obter algo de diñeiro de Abbadia. Parece que non conseguiu o que quería e non se publicou o libro que quería dedicar a todo o País Vasco continental.
A. Abbadia e centenario de 1894
Centenario da Convención en Francia en 1894 (1794-1894). En Euskal Herria celebrouse o centenario do desterrado de Sara e da Maddalen Larralde. A. Abbadia tomou a iniciativa e propuxo o tema paira os Xogos Florais Vascos de 1894: Mes prix seront donnés à St-Jean-Pied-de-Port, au mois de septembre. Nous auront lle même} composer, à savoir: “l’histoire da martyre Madeleine Larralde” (País Vasco, 1894).
Como non todos os poetas sabían o evento de Sara, A. A propia abbadia fixo una presentación xeral: “Il e a juste un siècle, en 1794, dans toute a France, e compris lle Pays Basque, lles mécréants étaient maîtres, c’étaient lles ennemis de Dieu” (Euskal Erria, 1894). En 1895 e 1896 propuxo o mesmo tema. Este ano, en Maule, o premio foi paira o párroco de Orzaiz, Laurent Ari, inimigo dos republicanos.
A. Abbadia e colonialismo
XIX. No século XX, o Estado francés levaba una loita desmadrada e prolongada polo acceso e fortalecemento das colonias, especialmente en África. Ao mesmo tempo, Ipar Euskal Herria sufriu una importante emigración. Desaloxados os caseríos de Zuberoa, Baixa Navarra e Lapurdi, a mocidade trasladouse a América (Indias). Mostráronse diferentes opinións sobre a emigración. Xa en 1853, Abbadia emigrou a Urruña nos Xogos Florais Vascos. J. M. O humilde Iribarren, pola súa banda, opúxose á emigración, facendo aparecer na prensa noticias/cancións de Montevideo.
J. era o xefe dos misionistas de Hazparn. P. Tamén podemos tomar como testemuña a Arbelbide, que tamén denunciou a emigración no libro Domingo ou Día do Señor. Abbadia, pola contra, era favorable. No xornal Lle Messager de Bayonne, o 2 de novembro de 1854, publicou un artigo sobre a emigración: “non se pode aceptar que a emigración sexa un mal. É, en todo caso, o resultado de excedentes de vida e forzas. E nos afastados secos esténdese a esencia e a influencia de Francia”. Está especialmente preocupado polo feito de que o camiño de Algeria non sexa percorrido polos vascos: “Así, a nova forza que pode alcanzar a nosa bela colonia de Algeria non pode aproveitarse de face ao futuro” Pódese consultar o texto completo na biblioteca municipal de Baiona.
Como ocorrencia
Una primeira aproximación á identidade da abbadia é traballar na recompilación documental. Neste sentido ofrecémosvos un pequeno traballo aquí. Outros documentos dispoñibles. Ao lector correspóndelle ver que tipo de vasquismo ou nacionalismo era Abbadia. A súa rede de relacións amigables pode ser analizada. E. Con Intxauspe e J. Duvoisin (ambos monarquistas e legitimistas derrotados). Pero A. Abbadia nunca foi un político forte como os outros dous.
Doutra banda, G estivo durante un tempo dedicado ás Festas de Azpeitia. Adema e Ch. Con barnadou. Ambos son pouco coñecidos polo público meridional. Debemos a Adema a República Bíblica, os poemas da dereita de Gauden (R.I.E.V. 1908-09, Euskal Erria 1893). Bernadou en cambio é o gasista e vascófilo Baiones. Escribiu, entre outros, o libro Zazpiak bat. Pero non se pensou que a reivindicación dos sete Pobos Vascos era a negación do Estado francés. Na liña dun Frédéric Mistral querían distribuír o poder central do Estado a nivel rexional ou, mellor devandito, provincial.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
