Premios Fields 1998
Estes galardóns son moi importantes no mundo das matemáticas e en certo xeito recíbense as substitucións dos premios Nobel (ver Elhuyar de decembro de 1997). Ciencia e Técnica, número 126, 7. Páx. ). Este ano adaptouse aos seguintes matemáticos: Richard Borcherds, Maxim Cónevich, Tim Govers e Curtis McMullen. Os dous primeiros son ingleses e o terceiro é profesor da Universidade de Cambridge, é ruso por nacemento, doutor en Bonn e actualmente traballa na SIDA (Institut deas Hautes Etudes Scientifiques) de Francia e na Universidade Rutgers de Estados Unidos, o cuarto é profesor de Harvard.
A obra de Richard Borcherds, pertencente ás áreas de Algebra e Xeometría, foi a demostración da conxectura bautizada como moonshine. Esta palabra, en inglés, utilízase paira expresar que una idea é tola e absurda, e a Teoría dos Grupos e as funcións elípticas atribuíronselle como resultado dunha unión de estruturas aparentemente afastadas entre si.
No seu traballo tamén utilizou métodos procedentes da Física Teórica, da teoría das cordas.
A área de traballo de Maxim Cónevich é a Física Teórica, en liña coas achegas de Richard Feynmann e Edward Witten. Hai oito anos obtivo o premio Fields demostrando una conxectura deste último, mostrando a equivalencia de dous modelos de gravitación cuántica. Tamén traballou a Teoría dos Nós, parte da Topología. Como é habitual na topología, é necesario atopar propiedades inmutables paira determinar as diferentes estruturas. No camiño da clasificación dos nós, nun traballo inacabado, Cónevich descubriu o inmutable máis fértil que se coñece na actualidade.
Tim Govers traballou en Análise Matemática, máis concretamente en Análise Funcional. Este campo, orientado a principios deste século, converteuse en imprescindible, xa que os conceptos básicos coñéceos calquera alumno de Matemáticas. Con todo, nestas estruturas básicas aínda temos moito que entender e Govers permitiu comprender mellor a estrutura xeométrica dos espazos de Banach, demostrando que poden existir espazos de baixa simetría.
Utiliza métodos combinatorios nos seus traballos e nos últimos tempos ofreceu una nova demostración do chamado teorema de Szemerdi utilizando estes métodos. Dado que o teorema é coñecido, pode pensarse que dar una segunda demostración é algo secundario, pero non é así, como neste caso, se se abre un novo camiño que pode ofrecer resultados prometedores.
O premio outorgado a Curtis McMullen, do mesmo xeito que o outorgado a Yoccoz hai catro anos, subliña a importancia da teoría dos sistemas dinámicos. Nos últimos vinte anos, a palabra kaos ocupou un lugar destacado nas revistas científicas de divulgación. Tras iso escóndese o traballo e o coñecemento dos sistemas dinámicos e aínda que se trata dun campo emerxente, as raíces atópanse nos matemáticos de principios de século. O traballo de McMullen céntrase na resolución aproximada de ecuacións e na comprensión do conxunto de Mandelbrot.
Placa de prata
En 1995 o último teorema de Fermat foi probado polo inglés Andrew Wiles, que non aparece na lista anterior. A comisión que ha de decidir quen son os premiados tiña poucas dúbidas sobre a autoría deste resultado, pero como o premio Fields só se concede aos menores de corenta anos, Wiles, nacido en 1953, non era un dos candidatos.
Con todo, a Asociación Internacional de Matemáticas non podía esquecer o suceso e no mesmo acto Wiles recibiu como premio a placa de prata da Asociación. Posteriormente, ofreceu una das principais conferencias do Congreso.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
