María Arnaiz González, investigadora de CIC energiGUNE, foi experta en ciencia desde pequena. Di que probablemente iso influíu a súa familia, xa que o seu pai é físico e a súa nai é enfermeira. “O meu pai sempre me mostrou interese polas ciencias: levábame a traballar cando se abría para as familias; mesmo cando se facían portas abertas no parque tecnolóxico, iamos xuntos…”, lembra. Na escola sempre preferiu as materias de ciencias que as letras, e dentro das ciencias prefería os números e as ecuacións que a bioloxía.
Ao elixir estudos universitarios optou pola Enxeñaría Química. “Pero iso non o tiña tan claro. Á fin e ao cabo, hai unha chea de carreiras de ciencias, e elixiuno, sobre todo, por dúas razóns: por unha banda, que as enxeñarías teñen moitas saídas, e por outro, que no bacharelato tiven un moi bo profesor de química. Pero aos 17 anos elixímolo un pouco ao azar, porque non sabemos nada”, di Arnaiz.
Fíxoo a gusto, pero máis tarde dáse conta de que quizá non era o que elixise en primeiro lugar. “As pilas e similares que xa me gustaban antes de empezar a carreira, o que estou a facer agora. En cambio, na miña carreira non aprendín case nada relacionado con isto. Cando acabei vin a CIC energiGUNE a facer prácticas, e desde entón si, estou no que quería”.
En definitiva, creo que na carreira trabállanse capacidades ou competencias, e para iso fóronlle moi útiles os estudos de Enxeñaría Química: como resolver problemas, traballo en equipo… Posteriormente se doctoró e deixou claro que realmente é duro. “Pero ao final, cando escribiches o traballo, sentes unha gran alegría e orgullo”.
Ademais, destaca o enriquecemento que lle supuxo viaxar ao estranxeiro e recomenda a todos vivir esta experiencia. Cando era estudante universitario trasladouse a Turín a través de Erasmuse (Italia) e se doctoró en Alemaña. Recoñece que nestas estancias aprendeu moito non só profesionalmente, senón tamén persoalmente, e segue estando sempre disposto a viaxar. “Si no traballo hai posibilidade de saír fóra, enseguida recibo a man, ofrézome”.
Comenta que o seu campo de estudo está bastante masculinizado. Aínda que en CIC energiGUNE existe un equilibrio no consumo, cando se viaxa ao estranxeiro ou en reunións é habitual que a maioría deles sexan homes. Pero non percibe que por ser muller presente dificultades ou barreiras adicionais. En todo caso, máis que por xénero, algunha vez sentiuse menosprezado ou discriminado por ser nova. “Ao final, a través do teu traballo e esforzo demostras que a túa voz é tan forte e importante como a de eles”, sinalou.
Neste sentido, explica que un e dous compañeiros están nunha rede de STEM e que da man de Innobasque desprazáronse a un centro docente para mostrar aos alumnos que hai mulleres investigadoras, mesmo no ámbito da enerxía. Considera que este tipo de iniciativas están a aumentar, polo que se mostra esperanzado con respecto ao futuro.
A nivel persoal, a súa vontade é seguir investigando, e aínda que sabe que é difícil, o seu soño é sacar adiante os proxectos que está a traballar e achegar á sociedade.