"Fun percorrendo os pasos"
María Durán Lázaro confesou que desde pequeno lle gustaba a natureza, pero que non tiña nin idea de por que ía camiñar nos seus estudos e no seu traballo. "Pregúntanche si vas ser médico ou bombeiro, pero non biólogo ou forestal -enxeñeiro, así que de mozo non tiña referentes. Fun camiñando segundo fun dando pasos”.
Proba diso é que a súa traxectoria non foi habitual. Por exemplo, cando terminou os seus estudos de instituto, ao non ter claro que estudar na universidade, decidiu recorrer á Formación Profesional: Descubrín os estudos "Natura e menú de recursos e organización" e hoxe creo que foi a mellor opción para empezar. Despois diso deime conta do que me gusta, non só de andar na natureza, senón de coñecer a contorna e os ecosistemas, e que tamén me interesaba profesionalmente”.
Decidiu estudar a forestal -enxeñaría técnica. Ao finalizar inscribiuse na bolsa de traballo do CSIC e meses despois chamáronlle do Instituto de Agrobiotecnología de Pamplona. Así, trasladouse de Valencia a Pamplona e estivo a ligar un contrato durante case seis anos. E, mentres o facía, déuselle a oportunidade de dedicarse á investigación.
"Até entón nunca pensei que podía ser investigador. Non sabía nin que era! Eu traballaba como Técnico de Laboratorio ou Técnico de Instalacións Agropecuarias, e alí vía aos investigadores que estaban a realizar a tese e gustábame moito o traballo que facían. Así que decidín facer a tese, pero como tiña o título de enxeñaría técnica, tiven que facer un máster previo para adaptar a enxeñaría técnica ao grao. E fíxeno mentres traballaba, pero realmente gustoume, gocei moito", lembra.
Pastos de Aezkoa e novos
Para a realización da súa tese foi a Aezkoa. Para a realización do Traballo Fin de Máster e Grao contactouse cunha profesora da Universidade Pública de Navarra, Rosa María Canals Tresserras, que realizou o proxecto de ordenación dos pastos de Aezkoa en 2008. "A partir de aí, comezou a realizar proxectos de investigación, un dos cales facía referencia á expansión dunha gramínea: o alca herbáceo (Brachypodium rupestre). Así, solicitei unha bolsa para o estudo da ecoloxía dos pastos de alta montaña e publicamos moitos traballos sobre o terreo, a vexetación e mesmo a perda socioeconómica que supón a matogueira herbácea. O alca ten un mal valor nutricional”.
Ademais, demostrou que a expansión do alca herbáceo e a perda da diversidade de enxoval está ligada á xestión do gando e do lume: "O alca herbáceo distribúese en lugares non gandeiros. Por tanto, o pasteiro vaise degradando progresivamente. A conclusión é que unha boa xestión do gando contribúe á obtención de pastos de boa calidade, o que é beneficioso desde o punto de vista socioeconómico. Pero a globalización tamén chega a lugares tan illados como Aezkoa, e a perda de gando leva a expansión por granxas e a degradación dos pastos”, explica.
Admite que, a pesar do seu gusto polo traballo de manifesto e de laboratorio, cústalle bastante escribir artigos e facelo. Por iso, agradece moito a colaboración do equipo: "Unha tese non é realizada por unha soa", afirma.
Ademais, destaca que participou nun proxecto para mostrar e animar ás mozas novas (2º e 4º da ESO) o que fan na súa área de traballo, xa que as mulleres son minoritarias. O proxecto foi publicado nos revista Ecosistemas e di claramente que o cumpriu completamente e que lle foi moi satisfactorio.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
