Judit Muñoz Matute sempre gustou as matemáticas. Di que desde pequeno era bo cos números, e non tanto en Historia, Euskara e Castelán: "Gustábame moito resolver problemas, e en Bacharelato, Durango, tiven un profesor de matemáticas moi bo, e iso tamén me impulsou a elixir matemáticas na universidade", lembrou Muñoz.
Recoñeceu, iso si, que as Matemáticas que se estudan antes de chegar á universidade son moi diferentes das que se traballaron nela: "No instituto aprendemos a resolver ecuacións, pero na universidade é moi abstracto e moi difícil. A verdade é que o cambio foi un reto paira min, pero foi totalmente positivo, gustoume moito. Con todo, tamén hai risco de desesperación: no meu curso, a metade dos que empezamos a carreira ou acabamos, os demais o abandonaron".
Tendo en conta o xénero dos compañeiros de Muñoz, hai un dato significativo: na carreira, salvo dúas, o resto eran mozas, pero agora estase doctorando en Enxeñaría, en Matemáticas aplicadas, e son moi poucas as mulleres. "Teño a sensación de que a maioría das mulleres que estudaron Matemáticas acoden a Bioloxía, Medicamento ou Estatística, pero non é habitual en Enxeñaría. Nos congresos e pásame que en total somos dous ou tres mulleres, e é moi raro".
Na súa opinión, sería positivo que houbese máis mulleres no seu ámbito: "A diversidade sempre é enriquecedora porque aparecen outros puntos de vista. No meu grupo tamén fun eu a primeira muller, pero desde entón foron entrando máis mulleres e agora de 9 a 4 somos mulleres. E nótase".
No seu grupo traballan en Matemática Aplicada, sobre todo en geofísica, en problemas de propagación de ondas. "Ofrece moitas posibilidades de colaboración. Eu traballa na UPV, pero hai compañeiros que traballan en BCAM e estamos nun proxecto europeo en colaboración con outras universidades a nivel internacional. E tamén temos colaboracións con empresas. É moi motivador".
Así mesmo, valora positivamente a posibilidade de asistir a congresos e estancias no estranxeiro. Entre outras cousas, estivo a traballar en Australia durante oito meses e este ano estivo en Chile durante un mes. Agora vai a Texas.
A esclerose múltiple foi diagnosticada hai seis anos, no último ano da carreira de Matemáticas, pero obviamente, por iso non se quedou quieta. Iso non quere dicir que non lle afectou: "Ao principio perdinme a vista nun ollo e estaba de exames. Dóeme moitísimo, foi moi duro. Tiven que estar no hospital... Con todo, fixen os exames e supereinos todos", lembrou.
Máis adiante tivo una aparición e entón puxéronlle un tratamento paira toda a vida. Desde 2014 non tivo máis comparecencias. Preguntando se a participación en grupos de investigación de persoas que se atopan na súa situación ou outros diagnósticos ten algún beneficio, responde que si: "Creo que podemos dar outros puntos de vista paira resolver problemas. Tamén axuda a tomar conciencia da situación dos demais e a traballar a empatía".
Pero non é fácil. Por exemplo, tivo dificultades paira viaxar: "A Australia non podía levar máis de tres meses de tratamento, está prohibido. Se non, hai que compralo aí, pero é moi caro e non se pode enviar. Por tanto, aínda que a idea era ir a catro meses, só puiden estar tres meses. Pero bo, logo fun outras dúas veces".
Non é a única inxustiza: En España, os seguros non cobren as emerxencias das persoas con enfermidade crónica. Así que tivo que contratar un seguro danés.
Con todo, mira ao futuro con esperanza. Non pode saber si vai ter máis brotes, e o seu tratamento actual non é curativo, pero ten intención de avanzar: "Agora mesmo confirmáronme que este verán traballarei onde eu quería: Instituto Oden. Leszek F. O director é Demkowicz, uno dos mellores matemáticos do mundo. O gañador do premio Abel deste ano, Karen Uhlenbeck, é tamén deste instituto e foi a primeira vez que llo entregaron a unha muller. ", di, sen poder ocultar a alegría.