Euskadi polas enerxías mariñas
O aproveitamento da enerxía mariña non é novo, xa que durante séculos utilizáronse muíños de marea. Nas costas cantábricas e inglesas aínda quedan restos delas. A enerxía das mareas é una das cinco fontes de enerxía mariña. Aproveita a subida e baixada do nivel do mar ao longo do día pola atracción gravitatoria da Lúa e o Sol. As outras catro son: correntes mariñas, gradiente térmico, gradiente salino e enerxía das ondas. As correntes mariñas proveñen do vento, das mareas, dos cambios de densidade da auga e da rotación da Terra, que actualmente se obtén mediante turbinas, do mesmo xeito que na eólica. O gradiente térmico utiliza a variación de temperatura entre a auga superficial e as augas profundas. E o gradiente salino, cambio de salinidade entre mares e ríos. Por último, destaca a enerxía das ondas, que a través de varios principios trata de captar enerxía dos movementos das ondas. É, xunto coa corrente, a enerxía con maior capacidade de subministración a nivel europeo.
Uno dos exemplos máis antigos de tecnoloxía mariña que funciona na actualidade é a central mareal da Rance en Francia. Ten una potencia de 240 MW e está operativa desde os anos 60. A tecnoloxía é xa madura, pero ten un gran impacto ambiental e a investigación está a evolucionar cara a novos conceptos, sobre todo ondas e correntes.
A nivel internacional, varios proxectos piloto tentan demostrar a viabilidade das tecnoloxías mariñas. Tanto na illa escocesa de Islay como na de Pico de Portugal, existen instalacións piloto de enerxía das ondas. Ambos se construíron sobre rocas e, baseándose no principio de columna de auga oscilante, aproveitan a enerxía das ondas. En 2008, o escocés Pelamis Wave Power foi o primeiro en vender ao goberno portugués 3 unidades do dispositivo Pelamis. Con todo, actualmente os equipos non están en funcionamento. Una das instalacións máis importantes é a área de test European Marine Energy Centre. EMEC é una infraestrutura pioneira nas illas escocesas de Orkney para que os fabricantes poidan probar prototipos a escala e conectarse á rede desde os seus equipos.
En España, algúns gobernos autonómicos han manifestado o seu interese por aproveitar a enerxía das ondas e están a levar a cabo proxectos de experimentación como o proxecto de Iberdrola en Cantabria e abóiaa da compañía americana OPT, ou o proxecto Plocan nas Illas Canarias. Dentro do proxecto PSE-MAR, financiado polo Ministerio de Industria, 3 empresas españolas avanzaron no desenvolvemento das súas tecnoloxías: Hidroflot, Pipo Systems e Oceantec
Tendo en conta os numerosos pequenos proxectos en marcha, pódese deducir a realidade actual da enerxía das ondas: a diverxencia tecnolóxica. Hai moitos conceptos patentados, pero ningún manifestou liderado comercial. Isto é debido á dificultade de validación destas tecnoloxías debido á falta de infraestruturas de ensaio paira a instalación e proba dos equipos.
País Vasco
O País Vasco, ao estar situado no Golfo de Bizkaia, conta cun mar de fondo noroccidental durante case todo o ano e un potencial enerxético medio-alto das ondas. O Ente Vasco da Enerxía (EVE), consciente desta oportunidade, leva anos apostando por este recurso pondo en marcha diferentes proxectos e iniciativas. O primeiro deles atópase en Gipuzkoa: Instalación de enerxía das ondas situada no interior do novo peirao de abrigo do porto de Mutriku. A súa tecnoloxía é similar á utilizada nas plantas piloto de Escocia e Portugal: una cámara sobre o nivel do mar na que hai una turbina na apertura inferior. Cando a auga entra, move o aire da parte superior da cámara, pondo así en funcionamento a turbina. A de Mutriku, con todo, será a primeira planta do mundo en utilizar máis dunha turbina, 16 concretamente, cunha potencia total de ao redor de 300 kW.
Outro dos proxectos é o bimep (Biscay Mariña Energy Platform), una infraestrutura mariña cun investimento previsto de 20 millóns de euros que se utilizará paira experimentación e demostración de tecnoloxías de aproveitamento de enerxía das ondas. A diferenza do EMEC escocés, está pensado paira realizar e probar ensaios de prototipos a escala real, cunha potencia instalada de 20 MW. O obxectivo deste proxecto non é só resolver o problema da validación das tecnoloxías, senón converter a Euskadi nun referente internacional nesta materia e crear un novo sector industrial e tecnolóxico ao redor desta enerxía.
Á altura de Armintza, a 1 km da costa, situarase o bimep na localidade de Lemoiz. Ocupará una superficie mariña duns poucos quilómetros cadrados, nunha área de entre 50 e 90 metros de profundidade. A instalación componse de aboias de marcado que delimitan a superficie superficial, aboia oceanográfica que mide as variacións meteorolóxicas e oceanográficas paira caracterizar en detalle o clima mariño da zona, que se instalou en marzo de 2009 e desde entón emite datos (www.eve.es/bimep), e captadores que non formarán parte da instalación e que utilizarán a mesma. No fondo mariño instalaranse conectores (enchufes submarinos) e cables submarinos que permitirán que os prototipos estean conectados á rede eléctrica mediante unha subestación a construír no chan.
Bimep nace co obxectivo de que os fabricantes de dispositivos de captación de enerxía das ondas conecten os seus equipos a escala real paira realizar ensaios de comportamento dinámico dos equipos e de produción de enerxía. Antes de chegar ao bimep, os equipos deben superar outras fases mediante ensaios de prototipos a pequena escala en condicións controladas e optimización do deseño.
As obras de instalación de Bimep están previstas paira o verán de 2011. En novembro de 2009 adxudicouse o concurso de Enxeñaría da Propiedade á empresa vasca de enxeñaría Sener e publicouse o concurso paira a subministración de instalación de cables. Proximamente publicaranse os de subestación e balizamento.
NOTA: Grazas a José Luís Villate, responsable da Unidade de Enerxías Mariñas de Tecnalia, pola súa colaboración na elaboración deste artigo.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
