Que son os Polímeros?
Os polímeros son estruturas moleculares xigantes formadas pola unión de pequenas moléculas. Do mesmo xeito que se constrúe una parede a través da unión dos ladrillos, paira a síntese de polímeros utilízanse pequenas moléculas denominadas "monómeros". Entre estas macroestructuras (macromoléculas) hai moitas moléculas imprescindibles paira a vida, proteínas, ácidos nucleicos, etc. Por exemplo, a hemoglobina que transporta osíxeno no sangue, o famoso ADN que contén a información xenética ou as macromoléculas naturais de celulosa que forman o papel tradicional.
Os seres humanos tamén aprendemos a construír novas macromoléculas. Dalgunhas plantas tropicais extraíase o caucho natural. No século XIX descubriuse que a molécula denominada isopreno podía ser silenciada. Ademais, a partir do isopreno obtíñanse outras sustancias en forma de caucho. O outro polímero que se aprendeu a transformar na mesma época foi o nitrato de celulosa. En consecuencia, ao novo material obtido denominóuselle “celuloide”.
Pero o primeiro que abriu a porta aos polímeros sintéticos foi o belga Leo Hendrick Baekeland (1863-1944). En 1906 Baekeland fixo reaccionar o fenol e o formaldehído e formouse a resina. Ao quentar a resina obtida podíase converter en plástico e verter dentro dun molde producir un obxecto de calquera forma. Esta resina denominouse "baquelita".
Bakelita integrouse en todos os ámbitos da tecnoloxía e deu comezo á "Era de Plástico". A investigación sobre a síntese destes compostos estendeuse rapidamente. Precisamente, uno dos fitos máis destacados deste século foi o desenvolvemento da síntese de polímeros artificiais no mundo da Química.
Hermann Staudinger foi o primeiro en propor una estrutura de polímeros baseada en cadeas e redes moleculares. Os seguintes experimentos confirmaron esta proposta. En 1953 recibiu o Premio Nobel polo seu traballo con polímeros. A unión sucesiva de monómeros permite construír cadeas moleculares. Por outra banda, mediante o uso de monómeros especiais pódense formar cadeas ramificadas ou redes tridimensionales. Desta forma pódense formar compostos de diferentes propiedades en función da súa lonxitude e composición. O comportamento químico e físico destas moléculas é diferente ao doutras sustancias. Por tanto, consolidouse un novo campo da ciencia a todos os niveis.
Os polímeros son a maioría das cousas que son habituais na vida cotiá. Coñecidos como plásticos, resinas, látex, pinturas, colas, vernices, teas, teflón utilizado na fabricación de tixolas ou PVC que xerou polémica son algúns dos polímeros que hoxe nos resultan imprescindibles.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
