Voyager, transfronteirizo
Esta semana a NASA fixo públicos os datos recolleitos durante o paso dos Voyager 2 desde a heliosfera ao espazo interestelar. A nave percorreu esta fronteira xusto hai un ano, 42 anos despois do seu lanzamento e 18.000 millóns de quilómetros (119 veces a distancia que separa a Terra do Sol). De feito, Voyager foi enviado un par de semanas despois de 2, pero realizaron diferentes percorridos:O Voyager 1 pasou polos arredores de Júpiter e Saturno e o Voyager 2, ademais destes dous planetas, visitou Urano e Neptuno. É a única sonda que se produciu ao redor destes dous últimos planetas. Non hai instrumentos creados polo home e que chegaron tan lonxe. No camiño enviáronse imaxes dos planetas que tiveron cerca. Grazas a eles puidéronse ver por primeira vez de cerca os aneis de Saturno e as tormentas de Júpiter, pero seguramente non son as imaxes máis significativas senón una fotografía sacada do propio planeta. Leva o seu nome: un punto azul margul (en inglés, pale blue dot). Nesa foto, a Terra é esa, un punto diminuto e débil, perdido nun espazo escuro e infinito. O Voyager 1 saíu en 1990 a 6.000 millóns de quilómetros de distancia e, na súa pequeñez, ten una forza enorme: O prestixioso divulgador científico Carl Sagan escribiu un libro inspirado nel. Segundo el, representa a nosa verdadeira talla, a nosa humildade. De feito, ocorréuselles meter nos dous recipientes un disco de ouro con información sobre a Terra e a nosa especie: fotos, saúdos en 56 idiomas, sons naturais e artificiais, cancións multiculturais... Sagan elixiu todo este contido para que algún alieníxena puidese atopar un dos discos e escoitalo paira coñecernos a nós e ao noso planeta. O máis novo é a transición entre a heliosfera, é dicir, a burbulla de protección que forma o campo magnético do Sol, e o espazo interestelar. O Voyager 1, por algúns erros, enviou moi poucos datos, pero os sistemas do Voyager 2 funcionaron ben, o que permitiu, entre outras cousas, coñecer que na heliosis hai un plasma máis quente e menos denso no espazo interestelar, xa que os dous dominios. E antes de chegar alí, o combustible nuclear esgotarase e os aparellos estragaranse. No entanto, polo menos pasarán 25 anos para que outro barco chegue ao seu destino. Hai algo, tendo en conta que partiron en 1977.
Publicado en Berria
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
