Gardián do intercambio vivo
Nos desertos arenosos da costa brasileira, as lagartijas e os cactus inventaron una forma de intercambio que beneficia a ambos, é dicir, o cactus achega comida e auga á lagartija, que dispersa as sementes do cactus no deserto.
Joao Vasconcellos Neto da Universidade de Campinas e os seus compañeiros de traballo analizaron o lagarto sugandil Tropidurus torquatus que habita no refuxio de Linhares, ao norte de Río de Janeiro. En devandito refuxio a temperatura alcanza os 50ºC durante o día. Sugandila aliméntase de formigas e coloca o observatorio sobre o cactus violaceus que habita nos desertos paira cazar.
Cada día o cactus produce un, dous, tres ou catro pequenos froitos rosados. O froito na parte superior do cactus salgue polas mañás xunto ao que empeza a traballar. A medida que a temperatura aumenta ao longo do día, o froito crece cada vez máis rápido e así queda á vista das lagartijas.
O lagartija sobe ao cactus vendo o froito e toma o froito. O lagartija, tras comer o froito, dispersa os excrementos e as súas sementes a través do deserto. Cada froito tivo una media de 22 sementes, e paira crecer “necesítanse algúns compoñentes químicos presentes no estómago das lagartijas”, explica Vasconcellos-Neto.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
