O tiranosaurio exercía gran forza ao morderse coa mandíbula, talvez a forza suficiente paira gretar o seu cranio. Pero iso non ocorría. Segundo algúns científicos ingleses, o deseño do cranio era capaz de absorber a tensión do chanzo.
De feito, o cranio non era una estrutura ríxida, senón que ocasionalmente viuse interrompida. Isto daba flexibilidade á estrutura e, ao facer a sangría, o óso era deformado. Calcúlase que si o cranio fose ríxido, a tensión ao redor do ollo aumentaría cada vez que o animal mordese.