O cristal sónico ou fonónico é o equivalente acústico do cristal fotónico. É dicir, nos cristais fotónicos, cambiando o índice de refracción, déixase pasar a luz da lonxitude de onda desexada e non á doutra lonxitude de onda. O mesmo conseguiu co son: cambiando as características do cristal, déixase entrar o son da frecuencia desexada e non o doutras frecuencias.
Paira a realización deste cristal especial introducíronse cilindros dun material noutra zona, de forma que o rango de frecuencias que deixa pasar o cristal depende da periodicidade dos cilindros. Ao diminuír a periodicidade, o intervalo móvese a altas frecuencias. En frecuencias hisónicas, entre 1 e 100 gigas, a periodicidade é similar á da lonxitude de onda da luz visible. Isto significa que o cristal deixa pasar simultaneamente o intervalo fotónico e fonónico desexado.
A investigación foi realizada conxuntamente por MIT, a Universidade de Creta e o instituto Max Planck. Na súa opinión, os cristais sónicos poden ter múltiples aplicacións, como a redución do ruído en circuítos electrónicos, o control do fluxo de calor en nanoestructuras e a interacción de ondas de luz e son nos materiais.