A tecnoloxía de Internet cambia dun día paira outro. Até o 9 de febreiro, o sistema ADSL asimétrico (Asymmetric Dixital Suscriber Line) era a última tecnoloxía na transmisión e recepción de datos. Con todo, ese día a Unión Internacional de Medios de Comunicación estableceu una nova norma paira axilizar o telecarga e facilitar o intercambio de grandes volumes de datos, na que os operadores de rede debían utilizar o sistema simétrico SHDSL (Symmetric High High Bit Simétrico paira ofrecer servizos máis eficientes de cubos de cubre-Rate) e de covas máis eficientes).
O sistema DSL transforma as liñas telefónicas do abonado ou o par de cobre en liñas de alta velocidade. Desta forma, o usuario pode navegar máis rápido por Internet e, ademais, pode utilizar máis servizos multimedia como xogos online, videoconferencias, etc. Ademais, pode utilizar o teléfono mentres navega por Internet.
Paira iso, a tecnoloxía DSL, baseada na liña telefónica tradicional, crea tres canles independentes: dúas canles de alta velocidade, un paira a recepción de datos e outro paira o envío de datos, e unha canle paira o teléfono normal. No sistema ADSL as canles de datos son asimétricos, é dicir, a velocidade da canle de recollida de datos é maior, xa que normalmente o volume de datos intercambiados neste sentido adoita ser maior. Con todo, no novo sistema SHDSL, ambas as canles son simétricos, é dicir, son de alta velocidade e a mesma. Esta tecnoloxía permite una velocidade de transmisión de datos entre 192 e 312 kbit/s e permite a transmisión de sinais T1 (1 544 kbit/s), E1 (2 048 kbit/s), RDSI, ATM e IP.