O poder da poesía ao descuberto
Numerosos estudos demostraron que a música inflúe directamente no cerebro e o organismo. Ademais de ser un axente emocional, tamén xera resposta física e, aproveitando esta capacidade, tamén se utiliza en terapia.
Agora, algúns neurocientíficos do Instituto Max Planck centráronse noutra expresión artística: a poesía. E conclúen que expresións con rima e linguaxe rítmica, como poemas clásicos, versos tradicionais ou poemas infantís, tamén producen una reacción física no oínte.
Mesmo suxiren que esa resposta é propia. De feito, lembraron que os pais de todo o mundo utilizan unha linguaxe poética especial cos nenos. Ademais, destacaron que a poesía é o xénero literario máis antigo e que antes de explicar a escritura, as historias transmitíanse desta maneira dunha xeración a outra.
Por todo iso, realizáronse dous experimentos paira analizar a influencia da poesía. Nun deles, os voluntarios debían elixir poemas que lles emocionaban. Posteriormente, os investigadores mediron una serie de parámetros físicos durante a súa audición: latexados cardíacos, cambios na pel, pelo... O resultado foi claro: todos tiveron calafríos e púxoselles un hamaiketako de pito.
Os investigadores explicaron que a colocación do cu da galiña ten consecuencias sociais, xa que xera empatía e estreitan os lazos dos membros do grupo. Neste sentido, comparáronse cos ovos, xa que do mesmo xeito que eles, axudan a compactar ao grupo e poden ser contaminantes.
No outro experimento, no que participaron 18 voluntarios e voluntarias, avalióuselles a actividade cerebral a través da representación mediante resonancia magnética funcional mentres escoitaban os poemas elixidos por eles mesmos.
Nos momentos máis emotivos, os investigadores demostraron que a actividade de moitas zonas do cerebro aumenta. Un destes campos é nucleus accumbens, relacionado co sistema de premios, o procesamiento do ritmo e a realización de previsións.
Ademais, compararon a actividade da poesía coa que a música exerce sobre o cerebro e han visto que non activan os mesmos campos. Os investigadores recoñeceron que aínda non saben por que non actúan da mesma maneira, pero adiantan que é posible que o procesamiento do significado das palabras sexa diferente en ambos os casos. E é que a música non necesita da palabra paira influír. Con todo, a poesía necesita a palabra; a melodía simple non é capaz de xerar a resposta que provoca o poema. Ao mesmo tempo, o mero texto non ten a capacidade da palabra rimada e da linguaxe rítmica. É dicir, a poesía é tan poderosa porque aúna palabras e melodía.
Publicado no diario Berria.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
