O químico Philip Taylor está a realizar e testando una pintura de almidón no laboratorio. O principal compoñente das pinturas convencionais son os derivados do petróleo, principalmente vinilo e acrílico. Paira substituír estes derivados, o intrépido químico utiliza o almidón que obtén de trigo, millo ou pataca.
Os resultados obtidos até o momento deron un produto similar ao das pinturas convencionais e aínda que conteñen compoñentes orgánicos, non podrecen na parede. Segundo Taylor, o almidón vai integrado en polímeros, o que impide que as bacterias ou os fungos aliméntense dela.
Con todo, na auga e en zonas con alto grao de humidade o novo produto non é tan bo como as pinturas convencionais. Nesta situación o almidón descomponse e libera azucres.
A nova pintura é máis económica que a realizada con derivados do petróleo e o químico espera estar no mercado en dous anos. Para entón terá que superar dúas culleres, a resistencia á auga e a posibilidade de combinala con colorantes, xa que de momento só conseguiu a pintura branca.