A OMS publica un marco para previr a aparición dos patóxenos máis perigosos para a Saúde Pública
A Organización Mundial da Saúde (OMS) publica en 2017 por primeira vez a lista de patóxenos con maior risco para a saúde pública. Nesta lista recolléronse patóxenos con capacidade de provocar pandemias ou pragas graves, sobre todo en base a dous criterios: que sexan moi virulentas e de fácil transmisión, e que as vacinas e os tratamentos sexan limitados. Desde entón, a lista foi renovada en máis dunha ocasión, a última no que vai de verán.
Na lista renovada, consideráronse preto de 30 os preferentes, entre os que se atopan virus como os Sarbecovirus (un deles é o SARS-CoV-2), T-baztanga, gripe A (incluíndo o subtipo H5), ébola, zika... e bacterias como o cólera, a disentería, a pneumonía...
Ademais desta lista, tamén se realizou un prototipo de patóxeno. Estes patóxenos foron elixidos para a investigación básica e o desenvolvemento de terapias e vacinas. Por exemplo, a pesar de que o SARS-Co-V2 era novo, grazas á investigación realizada anteriormente con virus similares, puideron desenvolver rapidamente a vacina contra el.
Agora, coa axuda do grupo sobre as orixes dos novos patóxenos (SAGO), a OMS publicou un marco internacional para investigar as orixes dos novos patóxenos. De feito, xa existen ferramentas para detectar patóxenos infecciosos e identificar brotes, pero esta é a primeira cunha perspectiva específica sobre a orixe dos novos patóxenos.
Este marco recolle aspectos como a investigación temperá, a investigación en seres humanos, a transmisión entre seres humanos e animais, a identificación de insectos vectores ou fontes de transmisión, estudos xenéticos e filoxenéticos e de bioseguridad. O marco tamén recolle recursos, infraestruturas para sistemas de vixilancia e normativas que responden de forma conxunta ás posibles pragas.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
