Claves da complexidade dos polbos no seu xenoma
Un equipo internacional de investigación ha descodificado o xenoma do polbo e atoparon claves paira comprender a complexidade destes animais. Hoxe publicáronse os resultados en Natura.
Oito brazos cheos de bentos, ollos desenvolvidos, capacidade paira cambiar bruscamente a cor e a textura da pel, intelixencia paira realizar accións complexas… O polbo é un animal especial, sobre todo entre os invertebrados. E, dadas as súas características, non é de estrañar que o xenoma sexa grande: é case tan grande como o humano e ten máis xenes (o polbo ten uns 33.000 xenes, menos de 25.000 humanos).
Para que o xenoma sexa tan grande, os investigadores esperaban que todo o xenoma estivese duplicado (como moitos animais), pero agora han visto que non é así. Pola contra, teñen principalmente dúas familias de xenes moi estendidas.
Una delas é a familia das protocarinas, que regulan o desenvolvemento das neuronas e as súas interaccións. Os invertebrados adoitan ter moi poucos xenes desta familia e pensábase que eran abundantes só nos vertebrados. Pois o polbo ten 168 xenes, o dobre que os mamíferos.
A outra familia de xenes moi estendida é a dos factores de transcrición dos dedos de zinc, que regulan o ritmo ao que se realizan as proteínas e que, entre outros factores, poden influír no mantemento das células nerviosas. O polbo ten 1.800 xenes desta familia. É a segunda familia de xenes máis extensa coñecida en animais (os elefantes teñen 2.000 xenes de receptores olfativos).
Ademais, atopáronse centos de xenes específicos de polbo, algúns dos cales se expresan especialmente en certos tecidos. Por exemplo, algúns xenes que se expresan na pel están relacionados cos cambios bruscos de cor e textura dos polbos. E tamén se atoparon algúns xenes especiais que se expresan nas ventosas e que creen que son os que teñen a capacidade de probar con bentos os polbos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
