1994/11/01 89. zenbakia

eu es fr en cat gl

• Itzulpen automatikoa
  • Español
  • Français
  • English
  • Català
  • Galego
  • Jatorrizkora itzuli

Elia Elhuyar

×

Aparecerá un contenido traducido automáticamente. ¿Deseas continuar?

Si No

Elia Elhuyar

×

Un contenu traduit automatiquement apparaîtra. Voulez-vous continuer?

Oui No

Elia Elhuyar

×

An automatically translated content item will be displayed. Do you want to continue?

Yes No

Elia Elhuyar

×

Apareixerà un contingut traduït automàticament. Vols continuar?

Si No

Elia Elhuyar

×

Aparecerá un contido traducido automaticamente. ¿Desexas continuar?

Se No

• Ingurumena

De quen é a sucidade?

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

No caso de que cheguen ás nosas costas petróleo de orixe descoñecida ou que queiran vendernos cadros ou pinturas falsificadas, en ambos os casos poderemos seguir o rastro do culpable paira o ano 1995, cando a empresa estadounidense Isotag espera que o marcador químico que utiliza o isótopo pesado do hidróxeno estea no mercado. O deuterio marcarase utilizando nunha proporción determinada calquera gas ou líquido e poderá identificarse mediante devandita proporción cando sexa necesario. Este novo sistema funcionaría de forma similar ao código de liña utilizado nos supermercados.

Si chega ás nosas costas petróleo de orixe descoñecida ou alguén quere vender cadros ou pinturas falsificadas, en ambos os casos poderemos seguir o rastro do culpable paira 1995.

Por exemplo, paira marcar o petróleo dun tanque bastaría con marcar un dos seus compoñentes. A empresa Isotag produciría uns poucos litros deste compoñente marcado e gardaría o dato en segredo. Substituiría algúns átomos de hidróxeno deste compoñente de marcado polo deuterio. Una vez engadidos ao petróleo do tanque, aínda que este apareza en calquera lugar, non habería ningún problema en identificalo con exactitude.

E quen necesita poder identificar o seu produto? Que empresa vai gastar o seu diñeiro niso e por que?

Pensemos que hai roubos nunha compañía petrolífera. Non existe una forma concreta de localizar o petróleo. Pero se está marcado si, polo que a vía do roubo e a aparición dos responsables será máis fácil. O produto marcado identifícase mediante técnicas coñecidas e relativamente comúns denominadas espectroscopía de masas e cromatografía de gases.

Outros usos propostos. Una delas é a identificación das obras de arte. Paira una edición limitada dunha litografía, por exemplo, pódese marcar una das tintas a utilizar e así poder distinguila tamén das falsificacións e do orixinal. A administración tamén pode establecer outros usos, como son os sistemas de control de verteduras nocivas. Paira iso, debería impor ás empresas que emitan produtos nocivos e insalubres a obrigación de marcar devanditas verteduras e realizar un seguimento a través desta “marca”. Así non se podería dicir “esa sucidade non é miña”. Sería entón una proba innegable de identidade e denuncia de quen supera os niveis aceptados.