Os nanorrobots móvense dentro do organismo como bancos de peces
Aínda que aínda están en fase de investigación, prevese que os nanorrobots sexan de gran utilidade en medicamento. Son máquinas diminutas que conteñen compoñentes de tamaño dun nanómetro e que poden deseñarse para que poidan moverse de forma autónoma dentro dun organismo. Con todo, paira calquera aplicación médica é fundamental que os nanorrobots teñan un movemento coordinado e que os médicos coñezan ben como se moven dentro dun organismo. Investigadores de CIC biomaGUNE han monitorizado por primeira vez o comportamento dun grupo de nanorrobots dentro dos ratos vivos e han visto que se moven coma se fosen redes de peces. É dicir, demostraron que teñen efectividade paira moverse de forma coordinada.
Entre os sistemas de nanorobot máis prometedores atópanse os autopropulsados por encimas catalíticas. Está a investigarse en aplicacións tan diversas como a identificación e localización de células tumorales, a liberación de fármacos en determinados recunchos do organismo, o apoio ás células en respostas inflamatorias... Paira tratar patoloxías específicas necesítanse millóns de nanorrobots. Por tanto, ademais de comprender o seu comportamento colectivo, é imprescindible poder seguir funcionando dentro dun organismo vivo.
A investigación refinou a metodoloxía de monitorización in vivo de nanorobots mediante tomografía por emisión de positrones (PET). Esta técnica é non invasiva e de gran sensibilidade e utilízase no medio clínico. Os nanorrobots foron introducidos no rato mediante veas e na vejiga. Neste caso, os nanorrobots tiñan una encima chamada ureasa, capaz de utilizar a urea dos ouriños dos ratos como combustible. Deste xeito, podían moverse facilmente pola contorna. Con todo, os autores aseguran que nos motores dos nanorrobots pódense introducir diferentes encimas: poderían fabricarse nanorrobots a medida, en función do obxectivo interno do organismo, adaptándose ao combustible dispoñible no no que o nanodispositivo vai moverse.
Na investigación participaron CIC biomaGUNE e diversos grupos de investigación cataláns, entre eles o Instituto Catalán de Bioingeniería. O estudo foi publicado na revista Science Robotics.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
