Conseguen reconectar neuronas de lesións medulares
.jpg)
Os investigadores de CIC biomaGUNE en Donostia e SISSA en Italia deron un paso importante na recuperación de lesións medulares. Conseguiron restablecer a conexión entre neuronas e reparar a lesión.
Xa comprobaran que nos sistemas in vitro, é dicir, nas culturas celulares, creábanse conexións neuronais, pero faltaba o salto a un in vivo nos animais lesionados da medula espinal. Nesta ocasión, obtivéronse resultados funcionais en animais coa medula espinal parcialmente cortada, reconectando as fibras de forma efectiva. Os nervios volvéronse a conectar no lugar onde estaban lesionados e, ademais, os animais recuperaron a funcionalidade das pernas. Tamén se demostrou que é un material biocompatible, é dicir, non se detectou ningunha reacción inmune.
Paira iso utilizáronse biomateriales baseados en nanotubos de carbono, xa que previron que as súas propiedades eléctricas e mecánicas eran adecuadas. En particular, os nanotubos de carbono poden ser interesantes paira xerar interaccións entre células nerviosas e células cardíacas excitantes. Ademais de permitir a comunicación intercelular, os investigadores de CIC biomaGUNE aseguran que se poden construír con eles estadas mecanicamente estables que manteñan o crecemento nervioso. Neste caso utilizaron una especie de esponxa formada por nanotubos de carbono, formados por fibras que se cruzan entre si.
O traballo, publicado na revista PNAS e segundo os investigadores de CIC biomaGUNE, suporá un gran paso no futuro paira a aparición de lesións medulares, lesións do nervio óptico ou lesións traumáticas que impidan a conexión entre neuronas. Pero falan de prudencia, porque aínda está lonxe o momento de estendelo aos seres humanos. Son moitos os aspectos que aínda hai que traballar desde o punto de vista do material, desde o punto de vista das condicións de implantación, desde o punto de vista das condicións de actuación do material, etc. Por exemplo, é fundamental profundar nas propiedades microestructurales e mecánicas do material, así como nas propiedades que faciliten a conexión entre neuronas paira evitar efectos secundarios ou rexeitamento do propio material por parte do corpo (rixidez, elasticidade, esponjamiento, compacidad, tamaño dos poros entre as fibras, etc.).
Por outra banda, uno dos aspectos máis importantes deste proceso de reconexión é saber se se producen as mesmas conexións previas á lesión ou si prodúcese una plasticidad neuronal, é dicir, se se crean conexións que antes non existían e deste xeito busca outra forma de reconectar os sistemas nerviosos paira adaptarse á nova situación.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
