O médico francés Paul Broca estudou os cerebros de dous pacientes con problemas de linguaxe no século XIX. No século XX. Viu que na zona frontal, na parte esquerda, ambos tiñan problema. A partir de entón, a parte inferior do lóbulo esquerdo denomínase área de Broca e considérase zona de linguaxe. Si prodúcese una lesión, deteriórase a capacidade de falar.
O médico Broca meteu ambos os cerebros en alcol e gardounos nun museo de París. Nina Dronkers e os seus compañeiros de traballo dun centro de investigación de California (EEUU) obtiveron imaxes mediante resonancia magnética de dous cerebros do museo de París. Antes se escaneó un dos cerebros, pero paira o outro era a primeira vez. Ademais, até agora as imaxes non se compararon coas interpretacións modernas da área de Broca. E sorprendeu os seus achados. En ambos os casos han visto que a área lesionada é maior que a área de Broca. Dronkers considera que isto pode provocar malentendidos no diagnóstico de persoas con problemas de linguaxe, xa que os estudos clínicos poden excluír a orixe do problema se limitan a análise a un único foco -a área de Broca-.
Dronkers e os seus compañeiros de traballo queren agora probar novas técnicas de obtención de imaxes paira investigar outras áreas do cerebro, coas que esperan ver algo que até agora non viron.