A cuestión da máscara
Publicado en Berria o 4 de abril de 2020
Só transcorreron uns meses desde a aparición do virus SARS-CoV-2 e a enfermidade que o provoca, COVID-19. Non é de estrañar, por tanto, que quen traballan sobre eles teñan máis preguntas que respostas, desde os investigadores até as autoridades. A pesar desta comprensión, as normas e recomendacións contraditorias crean incerteza e incerteza. Paira evitalos, a transparencia e a prudencia son as claves, pero non sempre se utilizaron o suficiente.
Un exemplo claro é a cuestión da máscara. Mesmo antes de que a peste convertésese nunha pandemia, nas imaxes que chegaban de China, a maioría das persoas aparecían enmascaradas co nariz e a boca. Doutra banda, en moitos lugares de Asia é habitual o uso de máscaras paira protexelas da contaminación, por exemplo, porque lembran outras pragas que sufriron, como SARS.
Pero á marxe dos costumes, é de supor que as máscaras deben ser útiles paira evitar a entrada de calquera patógeno que ataca ao aparello respiratorio, xa que foron deseñadas paira iso. A persoa que buscou a información, ademais, aprendeu facilmente que hai varios tipos: algúns teñen filtros, serven paira non contaxiarse uno mesmo, e outros son máis sinxelos e non filtran os virus procedentes do exterior, pero son capaces de frear as gotitas expulsadas por un mesmo e, por tanto, evitan a infección polo outro.
Cando a peste chegou a Europa e converteuse nunha pandemia, púxose de manifesto que non había máscara suficiente paira atender a demanda. É máis, non hai suficientes paira garantir a seguridade do persoal sanitario. Do mesmo xeito que coas probas de diagnóstico, é lóxico que o material existente rediríxase aos que máis o necesitan (persoal sanitario, enfermos e en contacto directo con eles). No entanto, tamén se proporcionou información confusa á cidadanía, mesmo de fontes oficiais.
De feito, insistiron en que as máscaras non son necesarias. Como o virus transmítese a través das gotitas que se propagan ao toser, tal e como confirmou recentemente a OMS, e non desde o aire, os responsables confirmaron que o deixar oco entre as persoas e lavar as mans e as superficies é máis eficaz que o vestir as máscaras. Tamén suxeriron que poden ser contraproducentes: que poden dar una sensación de seguridade fraudulenta, que hai un gran risco de mal uso, que poden provocar estigma…
A revista científica The Lancet analiza as recomendacións da OMS e de varios gobernos sobre o uso da máscara: China, Hong Kong, Xapón, Singapura, EEUU, Reino Unido e Alemaña.
Entre as principais conclusións destaca: «As evidencias demostran que o covid-19 pode transmitirse antes de que aparezan os síntomas, que a transmisión en grupo pode reducirse se todas as persoas, incluso as que foron infectadas pero son asintomáticas e potencialmente contaminantes, visten máscaras».
A maioría dos asintomáticos non temos a posibilidade de saber si estamos infectados polo virus, xa que non hai probas ou tests paira diagnosticar paira todos, polo que o máis prudente sería que todos utilizásemos máscaras.
Pero hai un problema. Na Universidade de Navarra analizáronse 40 tipos de máscaras, destacando a importancia de utilizar máscaras homologadas. Advirten que as realizadas a man ofrecen una protección limitada e poden xerar una suposta seguridade fraudulenta. Tamén dixeron que é importante pór ben: se non se axustan correctamente, son inútiles. E non hai máscaras homologadas paira todos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
