A maratoria modifica a estrutura muscular
Hai catro anos un atleta puxo una marca moi bonita: percorrer 3500 km en sete semanas. Durante este tempo un grupo de investigadores analizou as funcións corporais do corredor. Este estudo permitiu recompilar unha chea de datos sobre os cambios musculares que provocan esforzos físicos prolongados.
O atleta tiña 46 anos e desde a súa mocidade corre 30 km ao día. Os cirurxiáns extraieron mostras musculares da súa coxa tras iniciar e finalizar a proba. Os investigadores analizaron as mostras mediante microscopio electrónico e óptico: número de células, tamaño, aparencia, actividade química e subministración de sangue.
Despois da carreira había indicios de exceso de dano muscular, debido a fallos repetidos na circulación local. O tecido muscular morreu e substituíuse por tecido conectivo. Pero o novo tecido muscular rexenerábase como parte do proceso de restauración.
O máis sorprendente foi que, ao final de toda a carreira, a estrutura do músculo estaba notablemente modificada. As fibras eran máis pequenas e moitas delas eran do tipo 1. Este tipo de fibras utilizan menos enerxía e contráense máis lentamente. Ademais, moitas das fibras tipo 2 (que necesitan máis osíxeno e enerxía) convertéronse en tipo 1 ou morreron.
Este fenómeno só se observou en animais sometidos a condicións de laboratorio. As fibras tipo 2 acumulan ácido láctico que produce dor nos músculos, polo que a súa eliminación leva a desactivación da alarma do corpo.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
