Tras analizar os cráteres de fai uns 446 millóns de anos, os investigadores concluíron que a Terra tivo un sistema de aneis, similar ao que ten actualmente Saturno. Aquela época chámase a Ordoviciana, e nela as plantas comezaron a colonizar a terra seca e os primeiros peixes con mandíbulas apareceron no mar. Ao crear os modelos de placas tectónicas da época, algúns investigadores identificaron 21 cráteres e observaron que todos eles atopábanse ao redor do ecuador.
Normalmente, os cráteres distribúense aleatoriamente por todo o planeta. Por tanto, tiña que haber unha razón para que todos os daquela época estivesen cerca do Ecuador. Baseándose en evidencias xeológico, e utilizando modelos estadísticos, conclúese que un asteroide pasou moi preto da Terra e reduciuse en moitos fragmentos. Estes fragmentos formaron un sistema de aneis que produciron os maiores fragmentos que caían á Terra.
Os investigadores estiman que os aneis da Terra duraron menos que outros coñecidos: decenas de millóns de anos. Ademais, suxeriuse que tamén influiría no clima e que, quizais, tivo algo que ver coa glaciación hirnantina, un dos períodos máis fríos que tivo a Terra nos últimos 500 millóns de anos.