É innegable que o soño inflúe directamente na memoria, pero os científicos descoñecen os mecanismos esenciais que o explican. Agora publicáronse na revista Science dúas investigacións que ilustran estes procesos. Segundo eles, a clave está nos cambios estruturais e de composición que se producen nas sinapsis: as conexións que se reforzan cando estamos espertos debilítanse ao durmir, algo imprescindible paira crear e consolidar recordos. Aínda que ambas as investigacións leváronse a cabo nos ratos, creen que o proceso será similar en humanos.
Una das investigacións está liderada por investigadores da Universidade de Wisconsin-Madison. Os neurocientíficos estudaron os tecidos cerebrais dos ratos mediante microscopio electrónico e crearon modelos tridimensionales de espiñas dendríticas das neuronas. Tras analizar miles de imaxes, demostraron que as sinapsis contráense despois de durmir. En concreto, observouse que ao durmir a superficie intermedia das neuronas e das ciruelas diminúe, mentres que ao estar esperto a superficie aumenta de novo. Os investigadores chegaron á conclusión de que con esta redución prodúcese un correcto procesamiento e almacenamento da información.
A segunda investigación foi dirixida pola Universidade Johns Hopkins. A bioquímica, a proteómica e a ilustración demostraron que durante o soño a composición bioquímica das sinapsis e o transporte dos sinais cambia. Todo iso debilita a sinapsis. Ademais, identificouse o xene que guía estes cambios: Homer1.
Por tanto, ambas as investigacións coinciden en que a plasticidad das sinapsis no ciclo de soño esperto é a clave paira crear recordos. Na segunda, relacionouse tamén co proceso de aprendizaxe e demostraron que si se evitan estas modificacións nas sinapsis, os ratos non crean novos recordos.