Latxortena, flor a flor
Na familia desta planta o número de especies é relativamente abundante, aínda que en Europa só se coñecen dúas especies de xénero lobulario. Una delas é a maritima Lobularia, que ten dúas subespecies: a subespecie maritima e a subespecie columbretensis que analizaremos nesta ocasión; que só se atopa nas illas Columbretes.
A pesar de que a latxortena é una planta pequena, ten un gran aparello radicular adaptado á súa localización. En canto á súa forma exterior, xeralmente é una planta ramificada con numerosos talos floridos e xeralmente tombada no chan. As follas son pequenas e lanceoladas, ás veces ovadas. As súas flores son abundantes e sitúanse en capítulos de talos extremos, xeralmente brancos e ás veces rosas. Teñen un cheiro agradable. Permanece todo o ano en flor, polo que a abella ten visitantes habituais. As súas sementes son moi pequenas e moi abundantes.
En canto á distribución desta planta, no País Vasco aparece puntualmente en areais e dunas. Os especialistas non din claramente si é una planta espontánea ou naturalizada na beira do Cantábrico, xa que foi moi utilizada paira a ornamentación. Por outra banda, esta planta mostra una forte tendencia á polimorfía e foi naturalizada en países como América, o norte de Europa, Oceanía ou Australia.
As pequenas sementes desta planta utilizáronse a miúdo paira curar enfermidades como o escorbuto, enfermidades venéreas ou enfermidades do aparello excretor.
Familia: crucíferas Especie: Lobularia maritima subsp. matitima Distribución: moi dispersa pola costa Hábitat: especialmente en areais e dunas Herba medicinal: si: |
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
