Coronavirus en augas residuais
Publicado en Berria o 9 de abril de 2020
Entre os métodos utilizados paira medir o consumo de drogas ilegais e coñecer tendencias, atópase a medición das súas concentracións nas augas residuais ou as súas metabolitos. Así, por exemplo, confirmaron que en Europa, entre 2011 e 2017, o consumo de cocaína creceu considerablemente, sendo esta a principal droga do sur e oeste de Europa.
Ademais das drogas ilegais, nas augas negras pódense atopar restos doutras sustancias como o alcol, os fármacos psicoactivos, os antibióticos, a fibra, as vitaminas... En Australia, medindo 42 indicadores biolóxicos nas tubaxes de fecais de varias rexións, chegouse a deducir as diferenzas existentes no nivel socioeconómico da poboación dunha rexión a outra.
Do mesmo xeito que estas sustancias, pódense detectar virus nas augas residuais. En EEUU, por exemplo, durante anos utilizouse este método paira medir o éxito das vacinacións contra a poliomielitis. Actualmente estase probando o seguimento da propagación do virus SARS-CoV-2 en países como Estados Unidos, Holanda e Suecia.
En concreto, detectan o material xenético do virus, o ARN. Segundo explicaron na revista Nature os membros do Instituto de Investigación Acuática (KWR) holandés, a detección do coronavirus na auga é moi útil paira una detección precoz da epidemia: si nunha poboación determinada, sen ser atendida polo coronavirus no sistema sanitario, aparece o RNA do coronavirus na auga, a peste xa chegou a esa poboación. Isto permite tomar medidas canto antes.
Con todo, non todos os investigadores ven con bos ollos a detección do coronavirus en augas negras. De feito, utilízanse os mesmos reactivos que se utilizan paira iso e paira diagnosticar ás persoas. E, ante a escaseza de recursos, consideran que o diagnóstico das persoas ten prioridade, e que a iso habería que destinar todos os recursos.
Pola súa banda, o Instituto Suízo de Tecnoloxía considera que o seguimento das augas residuais serve paira frear a propagación da peste e mitigar o golpe. Isto suporía un aforro de recursos. E a clave é o tempo: tres días despois de infectar a unha persoa, pódese detectar un virus nos seus excrementos. Paira desenvolver os síntomas e ser o suficientemente graves como paira ter que ir ao hospital, poden transcorrer até dúas semanas. Así o teñen claro: detectar o virus nas augas residuais supón gañar tempo.
Ademais de nesta fase da pandemia, os investigadores suízos han afirmado que é eficaz paira detectar se o confinamento comezou a expandirse de novo. Tendo en conta que o virus SASR-CoV-2 transmítese facilmente, que en moitas persoas non produce síntomas e que nas que se enferman pasan moitos días para que aparezan síntomas graves, é evidente que haberá que implantar sistemas de detección precoz. En caso necesario, una delas será a de augas residuais.
Paira iso, convén dispor de ferramentas de análises baratas e fáciles de usar, como parece o desenvolvido na Academia Chinesa das Ciencias.Presentado na revista Environmental Science & Technology, é un test en papel. Do mesmo xeito que no test de embarazo, nesta parte do papel realízanse todos os pasos paira a detección do ARN do virus (extracción, enriquecemento, purificación, elusión, amplificación e percepción visual), podendo queimarse una vez utilizado paira evitar a contaminación. Sinalan que o sistema é tamén eficaz paira detectar causas doutras enfermidades como a seca, a malaria, a sida, a listeriosis...
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
