Compostos tóxicos

É coñecido que durante anos os países occidentais avanzados venderon no terceiro mundo produtos químicos tóxicos prohibidos nos seus fogares. Este problema, ademais de xerar una gran preocupación entre os ecoloxistas, ha envelenado en parte as relacións internacionais.

Parece ser que este problema pode ser resolto na oficina central das Nacións Unidas do pasado 13 ao 17 de febreiro. Nela reuníronse representantes de 28 países desenvolvidos e semi-desenvolvidos, representantes da industria química de Europa, Xapón e Estados Unidos, asociacións ambientais non gobernamentais como Greenpeace, o Consello paira a Defensa dos Recursos Naturais e a Organización Internacional de Asociacións de Consumidores.

O obxectivo desta reunión foi implantar un novo sistema de comercio internacional de compostos químicos potencialmente tóxicos. O nome do sistema é Prior Informed{ (PIC). O sistema PIC baséase na prohibición de utilizar un composto químico no país de orixe ou na limitación do seu uso, sen que poida ser exportado sen a autorización escrita e explícita do país receptor.

Até o momento, os principais produtores de produtos químicos e pesticidas resistíronse á implantación de sistemas tipo PIC. En opinión dos representantes destes países, evitaríase así o transporte internacional e correríase o risco de afogarse con burocracia.

O consenso sobre o sistema PIC non se alcanzou nunha única reunión, senón que foi consecuencia dunhas reunións. O primeiro deles tivo lugar en Dakar do 19 ao 23 de setembro de 1988. Houbo vinte participantes e as nacións desenvolvidas e semi-desenvolvidas estaban na mesma proporción.

O segundo paso alcanzouse na reunión celebrada en Xenebra os días 2 e 3 de novembro de 1988. Alí traballou un pequeno grupo de expertos. Os expertos pertencían a países desenvolvidos e semi-desenvolvidos, comunidades ambientais non gobernamentais, o Programa das Nacións Unidas paira o Medio Ambiente e a FAO.

Entre os puntos que se tiveron en conta na reunión de Nova York atópase a proposta de colocar una “bandeira vermella” aos produtos químicos. A bandeira vermella dun produto químico debe estar prohibida ou restrinxida en 10 localidades. Cos produtos con bandeira vermella confeccionaríase una lista que se repartiría a todos os interesados. Na actualidade estímase que nesta lista poden existir entre 50 e 100 produtos, principalmente pesticidas. Tamén debería establecerse un protocolo de inclusión de novos produtos na listaxe.

Esperamos que o sistema PIC supoña un avance na eliminación de produtos químicos tóxicos.

Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila