Kurokawa advirte de que o informe considera culpables tanto a persoas concretas como a organizacións, pero que non se trata de denuncialas, senón de reflexionar e aprender o ocorrido para que non volva suceder.
Así, nas primeiras liñas de conclusións exponse as persoas que foron declaradas responsables da catástrofe: goberno, institucións reguladoras e compañía eléctrica Tepco. A continuación recóllense os erros e neglixencias que se produciron antes, durante e despois do terremoto e do tsunami: deficiencias nas medidas de seguridade; danos producidos polo terremoto; erros na avaliación e decisión; fallos na resposta á emerxencia; fallos na evacuación e despois nos servizos de saúde; incorrecciones e deficiencias nas normas e leis...
Ademais, descartáronse solucións “cosméticas”. Creen que non basta con cambiar os nomes das institucións e de determinadas persoas, senón que toda a estrutura social debe asumir a súa responsabilidade. Xunto a iso, condenaron o descoñecemento e o orgullo atopados entre as persoas relacionadas coa enerxía nuclear.
De face ao futuro, formuláronse sete recomendacións “baseadas nas evidencias atopadas”. Tres consellos teñen que ver cos regulamentos e as seguridades da enerxía nuclear, as centrais e os seus traballadores, o resto son máis xerais. En concreto, recomendouse modificar o sistema de xestión de emerxencias, aumentar a responsabilidade do goberno en materia de saúde pública e crear un grupo de investigación independente. Por último, menciónanse os criterios nos que debería basearse a entidade reguladora: independencia, transparencia, profesionalidade, solidez e capacidade de acción.
Nestes momentos, 16 meses despois da catástrofe, só dúas dos 50 reactores nucleares que ten Xapón están en marcha (iniciados en maio paira dar resposta ao aumento do consumo eléctrico no verán).