Presentan as primeiras imaxes e datos do telescopio James Webb
Presentan as primeiras imaxes e datos do telescopio James Webb: as fotografías máis profundas xamais sacadas ao universo e a espectroscopia dun exoplaneta. “Unha nova e revolucionaria visión do cosmos”, segundo Bill Nelson, administrador do PEIRAO, “unha visión que o mundo nunca tivo”.
Na primeira imaxe despregada (arriba) aparecen miles de galaxias, as máis remotas xamais observadas no infravermello. SMACS é un cúmulo 0723 a 4.600 millóns de anos de luz. O cúmulo compórtase como unha lente que permite ver detrás galaxias moito máis afastadas. “Con esta foto miramos 13.000 millóns de anos atrás no universo”, explica Bill Nelson, administrador da NASA.
Foi lanzado o 25 de decembro do ano pasado e chegou nunha viaxe dun mes a unha órbita que se atopa a 1,5 millóns de quilómetros da Terra. O telescopio, que traballa no infravermello, ten a capacidade de atravesar densas nubes de po e gas e observar o universo primitivo, co obxectivo de alcanzar os 13.500 millóns de anos de luz para observar as primeiras estrelas e galaxias. Como o Universo se expande, a radiación ultravioleta e visible emitida por estas estrelas foi cambiando até chegar ao infravermello. É o que ve o telescopio James Webb, coa máxima resolución da súa historia.
Por outra banda, a espectroscopia é outro punto forte do telescopio Webb. E este foi precisamente o segundo que presentaron: Datos de espectroscopia do exoplaneta xigante WASP-96 b. A través destes datos se detectou a presenza de auga no exoplaneta, así como a evidencia da presenza de indicios de bruma e néboas na atmosfera, contraria ao que se pensaba até agora.
A nebulosa NGC 3132 (Nebulosa do Anel Sur ou Nebulosa do Oito Gardas) é mostrada a continuación na imaxe de alta resolución. É unha xigantesca nube de gas que se expande ao redor dunha estrela moribunda, uns 2.000 anos máis ou menos de luz da Terra. Webb a fotografía con dous cámaras: Na imaxe captada pola cámara NIRCam no infravermello próximo destacan as estrelas e as súas capas de luz; e, cando a cámara MIRI tómase no infravermello medio, por primeira vez mostra que a estrela máis débil do centro está cuberta de po. a imaxe tomada mostra, por primeira vez, que a estrela que morre está cuberta por unha capa de po.
O Quinteto de Stephan é a imaxe máis espectacular do conxunto de galaxias. Trátase dun grupo compacto de galaxias que se descubriu en primeiro lugar (Édouard Jean -Marie Stephan, 1877); catro das cinco galaxias do Grupo están unidas nunha violenta danza cósmica que, ocasionalmente, chocan e crean novos astros. Trátase da imaxe máis grande que fixo Webb até a data, un mosaico de máis de 150 millóns de píxeles no que se reuniron mil fotos. Mostra detalles nunca vistos: brillantes conxuntos de estrelas novas e recentemente nadas; colas de gas, po e estrelas estiradas como consecuencia das interaccións gravitatorias das galaxias; fluxos ao redor dun buraco negro; e ondas de gasta producidas polo choque dunha das galaxias (NGC 7318B) contra o conxunto.
Por último, unha paisaxe de “montañas” e “vales” repletos de estrelas brillantes, é o bordo da rexión NGC 334 da nebulosa Gila, onde se están formando novas estrelas. Estas estruturas denomínanse cantiis cósmicos e os picos máis altos teñen unha altura de 7 anos de luz. De feito, mostrou os puntos de nacemento das estrelas até agora invisibles.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
