Paradoxo evolutivo dos peixes con sistema anticongelante
A maioría dos peixes que viven no océano Antártico son nototénidos, que representan o 90% da biomasa de peixes da zona. Na década de 1960, o investigador Arthur De Vries descubriu que a capacidade deste tipo de peixe paira vivir en augas xeadas débese ao seu sistema de produción de glicoproteínas. É dicir, estas proteínas evitan a desangración dos peixes.
O estudante de doutoramento da Universidade de Oregón, Paul Cziko, investigou o sistema anticongelante de peixes nototénidos e descubriu que o sistema pode ter efectos secundarios cando a temperatura da auga sobe. “A pesar do aumento da temperatura, os cristais de xeo no sangue dos peixes non rompen. A evolución destas proteínas pode ter un efecto inesperado. Si durante a súa vida van ter cristais de xeo, é lóxico pensar que co tempo e si a temperatura da auga sobe, as partículas de xeo van a obstruir os capilares ou provocar inflamacións”.
Os investigadores aínda non foron capaces de detectar este tipo de consecuencias, pero Cziko equipara estas posibles ameazas co amianto que se acumula nos pulmóns ou co risco de sangue que se produce no cerebro. Paira levar a cabo a investigación, Paul Cziko traballou con investigadores de Bioloxía Animal de Illinois. Entre eles atopábase Arthur De Vries, que describiu o sistema antiheladas dos peixes nototénidos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
