Os investigadores holandeses han estudado as consecuencias da coevolución entre os patógenos e o sistema inmunitario humano e descubriron que as variacións xenéticas que axudan a combater certas enfermidades infecciosas agravan o risco de certas enfermidades inflamatorias e autoinmunes. Ademais, destacaron que na actualidade o sistema inmunitario segue evolucionando en función do lugar de residencia e estilo de vida das persoas.
Os investigadores lembran que a inflamación é una das respostas máis eficaces paira combater as enfermidades infecciosas. E como no pasado a esperanza de vida era máis curta, as enfermidades inflamatorias e autoinmunes que se producen ao longo da vida non tiñan tanta influencia. Por iso, priorizáronse as mutacións que protexen contra enfermidades infecciosas ao longo da historia evolutiva. Ademais, destacaron as orixes dos grupos humanos e a influencia das migracións.
Por exemplo, o parásito da malaria infectou ás poboacións africanas durante miles de anos. Por tanto, os procesos evolutivos han seleccionado o ADN das persoas resistentes ás infeccións. Isto débese a que, xunto coa resistencia, teñen máis posibilidades de padecer enfermidades cardiovasculares. Así, os africanos actuais tenden a desenvolver a arteriosclerosis e outras enfermidades cardiovasculares.
Pola súa banda, algunhas poboacións hereditarias neandertales presentan una mutación que lles confire certa resistencia ao VIH, o que lles aumenta o risco de padecer asma, alerxias e outras enfermidades autoinmunes.
Entre os exemplos actuais destacan a diferenza entre un grupo cazador-recolector africano e un grupo afro-americano urbanizado: a medida que adquiren hábitos de vida occidentais tenden a padecer diabetes tipo 2.
Ademais de demostrar que a metodoloxía utilizada é adecuada paira este tipo de conclusións, os investigadores recoñeceron que aínda queda moito traballo por facer, xa que só analizaron grupos humanos limitados. Os resultados foron publicados na revista Trends in Inmunology.