Publicada a historia xenética dos últimos 8.000 anos da península ibérica
Cos ósos descritos nos xacementos da Península Ibérica, baixo a dirección dos investigadores David Reich e Carles Lalueza-Fox, realizouse un estudo xigante do antigo ADN co obxectivo de identificar as migracións que máis impacto xenético tiveron na Península Ibérica nos últimos 8.000 anos. Segundo os resultados, a pegada xenética máis destacada foi a dos procedentes de Europa central, romanos e musulmáns.
“O resultado máis espectacular e tremendamente decisivo que conseguimos fai uns 4.500 anos, na Idade do Bronce: As migracións desde a estepa rusa a Europa central e desde alí á península ibérica tiveron una enorme influencia xenética en toda a península, mesmo nos vascos”, afirmou Iñigo Olalde, un dos principais investigadores e autores da Harvard Medical School de Boston. “Os nosos resultados indican que se mesturaron coas poboacións locais peninsulares e crearon una poboación homoxénea, cunha fraxilidade do 40% das poboacións exteriores. Pero se nos fixamos nas liñaxes masculinas, vemos que todos son de orixe estranxeira. É dicir, toda a liña masculina que vivía na península antes do ano 2.000 antes de Cristo foi substituída por poboacións foráneas”. As mulleres ían ter descendencia con eses homes que viñan de fóra e 500 anos foron suficientes para que se producise a substitución completa dos homes, segundo Olalde.
A Idade do Hierro posterior tamén é una época interesante, xa que é a época máis antiga na que se coñecen as linguas faladas na península ibérica. Falábanse linguas non indoeuropeas no ámbito vasco (antecedente do eúscaro) e mediterráneo (ibérico), e linguas indoeuropeas no medio e oeste peninsular (linguas celtas). “Analizamos aos individuos destas zonas paira aclarar si esas diferenzas que se vían nas linguas correspondíanse coa arbasicidad”-di Olalde. “A pesar de falar linguas de moi diversa procedencia, habemos visto que tiñan una fraternidad similar: Teñen una gran similitude xenética cos procedentes de Europa central á península”. Una vez terminada a Idade de Hierro e entrada na Época Clásica, perdéronse por completo as linguas celtas e ibero, coa chegada dos romanos.
En Euskal Herria, con todo, non se perdeu a lingua, nin coas migracións de Europa Central de 4.500 anos, nin coa chegada dos romanos, e a lingua de Europa Occidental é hoxe a única lingua preindoeuropea. “O que vimos é que os vascos actuais parécense moito xeneticamente ás poboacións da Idade do Hierro. No resto das poboacións, os romanos, os musulmáns… Con todo, os vascos non tiveron influencia xenética” –di Olalde. “Antes dicíase que os vascos podían seguir as poboacións do mesolítico, fai 8.000 anos. Logo díxose que eran continuación do neolítico. Pero os nosos datos demostran que as migracións de fai 4.500 anos tamén afectaron a nós e que a principal diferenza, desde a Idade do Hierro, é a dos últimos 2.000 anos”, aclarou Olalde.
Os investigadores tamén analizaron a interacción dos ibéricos co norte de África durante estes milenios. De feito, no centro peninsular identificáronse os ósos dun africano de fai 4.500 anos, moi anterior á chegada dos musulmáns. “Os nosos resultados demostraron que naquela época xa había movemento de xente, aínda que fose pequeno. Atopouse o marfil traído de alí. Viñeron atravesando o Estreito de Xibraltar”.
Máis aló dos resultados do traballo, os investigadores destacaron que o estudo do ADN antigo serve paira describir a formación das poboacións actuais.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
