2009 foi o ano da gripe A. Una mutación do subtipo H1N1 do virus Influenza A saltou primeiro dos porcos aos seres humanos e expandiuse en humanos até estenderse por todo o mundo. En xuño a Organización Mundial da Saúde decretou a pandemia. Pandemia fai referencia ao ámbito xeográfico máis que á gravidade da enfermidade. Esta pandemia, a primeira desde 1968, foi o punto de partida paira a redacción da súa tese por parte do pediatra Eider Oñate. Nela analízase a incidencia dunha situación deste tipo nos servizos sanitarios e na poboación.
Oñate traballa na Unidade de Coidados Intensivos de Pediatría do Hospital Universitario Donostia e investigou sobre como afectou os nenos de Gipuzkoa esta mutación do virus H1N1. "A alarma das autoridades sanitarias estaba xustificada polos orzamentos teóricos, pero afortunadamente a pandemia non foi tan grave como se esperaba", lembra o pediatra. A investigación confirmou que nos nenos (en principio uno dos grupos de risco) o efecto de leste subtipo de gripe era similar ao da gripe estacional.
Ademais, o estudo explica que, comparando os datos anteriores e posteriores á pandemia, o número de consultas nos servizos de urxencias e os ingresos hospitalarios aumentaron considerablemente. “A alarma social modificou a práctica clínica habitual dos médicos pediatras”, recoñece Oñate. Por exemplo, ao tratar a un neno asmático con gripe A actuábase doutra maneira, sen sustentarse tanto na práctica clínica, e naquela época era máis fácil a hospitalización que normalmente se enviaba a casa.
Con todo, o pediatra considera que sería inescusable si producíronse numerosas vítimas que non se adoptaron as medidas que se adoptaron e que por tanto podían haberse evitado. De feito, engadiu Oñate, “ninguén sabe cando volverá suceder a próxima pandemia e en calquera momento pode ocorrer outra tan virulenta como a de 1918”. Afortunadamente, 2009 non era o momento, pero esta crise serviu paira sacar leccións. H1N1 Polo virus da gripe A XXI. A experiencia adquirida como consecuencia da primeira pandemia xurdida no século XX servirá paira establecer novas estratexias diagnóstico-terapéuticas nos próximos anos.