No pico do flamenco atopáronse algúns tecidos que até agora non coñecían. Estes tecidos, situados na parte inferior e laterais da lingua, son verticais, é dicir, ínflanse e endurecen una vez cheos de sangue.
O descubrimento foi realizado por investigadores da Universidade de Ohio, que trataban de coñecer mellor a caveira dos flamencos paira comparala con outras aves. Paira ver o interior do cranio do flamenco, utilizouse un contraste no cranio dun flamenco rosa atopado morto: introducíuselle un preparado de bario nos vasos sanguíneos (paira separar arterias e veas, introduciuse nas veas un preparado de maior concentración) e obtivéronse imaxes dos vasos sanguíneos craniais ao destacar mediante tomografía o bario.
Pois nesas imaxes víronse algúns tecidos que non viran até entón. Os investigadores creen que estes tecidos están relacionados coa alimentación especial do flamenco. De feito, o flamenco, do mesmo xeito que outras aves, aliméntase de filtración de auga (filtrando auga no pico e separando plancto e diatomeas), pero, a diferenza doutras aves, decae mentalmente.