Polo coñecemento científico vasco
Si temos en conta que o ser humano euskaldun non é máis que a consecuencia directa dun grupo de Cromagnon illado nos Pireneos, hai que recoñecer que temos un prezado bixi de paleoantropología. Como vía e analizaba as relacións cotiás desta raza coa natureza? Que tipo de sistemas cosmológicos creou paira redondear o seu coñecemento? Que tipo de tecnoloxía e ciencia produciu? Como percibía esa raza o universo exterior?
Somos conscientes das diferenzas que ten o noso País con respecto a outros pobos da nosa contorna, sen ser sabios nin investigadores. Á parte do noso patrimonio xenético, as diferenzas culturais son absolutamente sorprendentes. A lingua é a primeira delas pola súa singular estrutura e pola súa falta de relación con outras linguas dos arredores.
Pero, á parte destas diferenzas, agora quixese explicarche un par de palabras de características máis profundas. Como foi descubrindo ao longo da historia o espazo, o tempo, a materia, a forma, os cheiros, os sons ou as cores? Todo isto témolo sen investigar, e en todo iso baséase a diferenza fundamental dunha sociedade con respecto aos Pobos da súa contorna, paira logo poder interpretar o mundo dunha maneira completamente diferente. Esta análise científica e filosófica non o temos feito, pero é absolutamente necesario paira recuperar de novo nosa propia identidade.
No caso das cores, por exemplo, o cerebro humano pode detectar 250 tonalidades de cores diferentes e case 5 millóns de matices entre estas cores. A cantidade de información que nos chega de fóra fai que o noso cerebro elixa só algúns elementos paira procesalos. Cal é o método paira elixir uns elementos e comparar outros? Parece ser que o primeiro filtro está en condicións xenéticas, o segundo en condicións ambientais, o terceiro en condicións históricas e o último en condicións culturais. Este catro filtros delimitan a nosa imaxe do universo. Non existe, por tanto, una realidade obxectiva, senón diferentes formas de interpretar a natureza exterior. Isto si que é bonito! Noticias
O espectro de cores, por exemplo, non o percibimos a través de una lei obxectiva universalmente válida, senón a través de una lei transmitida a través da cultura (a través da linguaxe). Os inuit (esquimales), por exemplo, distinguen na cor que paira nós é branco 15 matices diferentes, que se reflicten na súa lingua. En Euskal Herria, parece que nunha época, o espectro dividíase en tres cores básicas: vermello, amarelo e azul. O verde, o laranxa e o morado foron cores procedentes do exterior doutras culturas, que ao final moldearon totalmente a nosa percepción e eliminaron a estrutura básica que tiñamos. O devandito sobre as cores pódese dicir o mesmo sobre espazos, tempos, números e outras categorías.
Os parámetros básicos da nosa cultura conserváronse e conservado até hai pouco (en parte) no mundo rural, mentres as cidades estaban completamente contaminadas. Pero hoxe en día, coa colonización da televisión e dos “mais medien”, a particularidade cultural que nos viña da época de Cromagnon está a piques de desaparecer tamén nos caseríos. A nosa cultura está a modernizarse e sen dúbida terá que adaptarse a diferentes formas de vida. Pero tamén é certo que debemos coidar o noso patrimonio cultural e nosa particular visión do mundo ao que pertence, se non queremos desaparecer da historia do ser humano e da sociedade.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
