Escorpiones e cataratas
Durante o estudo dos escorpiones que brillan na escuridade, David Van Vranken, da Universidade de California, realizou un interesante descubrimento. Una proteína contida na pel destes escorpiones se oxida e retense dando á pel a dureza necesaria paira a súa protección. Ao formar a rede, os niveis de enerxía que teñen os electróns externos da proteína paira moverse aumentan, o que permite absorber a luz ultravioleta.
Esta enerxía absorbida é emitida como luz visible e de aí a capacidade de parpadear na escuridade.
Os escorpiones raiados (Centruroides vittatus) irradiados con raios ultravioleta emiten una luz azul de lonxitude de onda de 450 nm. David Van Vranken logrou extraer o composto que fai posible esta emisión da superficie do escorpión e descubriu que era un beta-carbolino, o mesmo que se produce cando as proteínas dos ollos humanos se enrejan e fórmanse as cataratas.
A formación das cataratas é un proceso lento e complexo que xera grandes dificultades paira a investigación, pero o proceso de penetración superficial dos escorpiones é moito máis rápido.
A análise deste proceso pode axudar aos investigadores a comprender a formación de cataratas.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
