Condutor orgánico
Científicos británicos descobren o primeiro condutor non metálico. Este condutor conduce ao longo de dúas dimensións á temperatura ambiente do abosluto cero. Este tipo de metal molecular pode abaratar considerablemente o custo dos compoñentes magnéticos e eléctricos dos computadores.
Os metais moleculares que se prepararon até o momento só levan electricidade nunha dirección. As moléculas destes materiais acumúlanse en fileiras moi ben ordenadas. Cada molécula ten un sistema de electróns debilmente unidos. Cando as moléculas acumúlanse, os electróns se superponen na dirección do apilamiento. Esta é a causa da conductividad das moléculas mencionadas. Créase así una estrutura similar aos metais. A diferenza estrutural entre metais e metais moleculares é que nestes últimos a estrutura metálica só está nunha dirección.
Cando estes materiais arrefríanse (entre -170/-25°C) perden o seu conductividad. A causa é a deterioración da estrutura electrónica por inestabilidade e distorsiones na rede cristalina acumulada a baixas temperaturas.
Se houbese interaccións electrónicas adicionais entre filas, pasarían dúas cousas. En primeiro lugar, a estrutura electrónica do material estenderíase a dúas dimensións. En segundo lugar, a estrutura cristalina sería máis resistente ás distorsiones por baixas temperaturas.
Isto é o que conseguiu un grupo de científicos galeses dirixido por Allan Underhill na síntese dun complexo organometálico do paladio. As moléculas deste complexo acumúlanse en dúas direccións. Con todo, este material é transportado a baixa temperatura baixo alta presión (12.000 atm.) debe estar.
A baixa presión provoca pequenas reorganizacións moleculares e créanse buracos enerxéticos que deterioran a conductividad da estrutura electrónica. As altas presións descartan estas reorganizacións.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
