Investigadores da UPV propoñen que a enerxía escura é dinámica
O 73% do universo é enerxía escura. Si a enerxía escura non existise, a atracción gravitatoria pola materia frearía a expansión do universo, pero as observacións indican o contrario. A enerxía escura é a responsable da aceleración da expansión do universo e a comprensión da súa natureza é a base dos estudos realizados pola investigadora da UPV, Irene Sendra. Sendra é investigadora do Departamento de Física Teórica e Historia da Ciencia da Facultade de Ciencia e Tecnoloxía.
A investigación parte da hipótese de que a enerxía escura pode ser dinámica. O modelo máis aceptado, Lambda-CDM, explica a aceleración do universo a través da constante cosmológica. A ecuación de estado desta enerxía tería o valor -1 constante en toda a evolución do universo. Con todo, existen observacións que este modelo non explica. "Estamos a buscar una enerxía escura dinámica, que cambia co tempo, aplicando diferentes modelos aos datos das observacións, actuando con pequenas perturbacións e comprobando si axústanse mellor que una constante", explica Sendra.
As ferramentas matemáticas e estatísticas permiten contrastar os valores e modelos que a observación propón paira os parámetros analizados. "Así, a través de moitas iteraciones, vemos que valor terían as constantes no noso modelo. Agora, a ecuación de estado da enerxía escura vale case -1, pero parece que se produciu una evolución desde o pasado, aínda que aínda hai unha alta porcentaxe de erros na determinación destes valores". Segundo os cálculos de Sendra, estes datos coinciden con que a enerxía escura sexa dinámica, que cambiaría co deslizamiento cara ao vermello observado no universo. E outros resultados aínda non publicados, en colaboración co Premio Nobel de Física 2011, Adam Riess, que ratifican esta idea.
Na tese doutoral de Sendra, ademais de analizar a ecuación de estado da enerxía escura, propúxose un novo modelo que une a enerxía escura coa materia escura. Tal e como indica Sendra, "é posible que ambos sexan o mesmo, que dunha maneira ou outra depende do contexto; nós explicamos o efecto de ambos os a través dun único compoñente, e as observacións dan mellores resultados neste modelo que outras que tratan de conxugar materia e enerxía escura".
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
