Adiantan que o futuro da rexeneración tisular pode ser bionprimir “na propia cama”
O investigador do grupo NanoBioCel, Gorka Orive Arroio, e varios investigadores da Universidade de Harvard e da Universidade Técnica de Dinamarca, analizaron conxuntamente o potencial, as limitacións e os retos da bioimpresión 3D no campo da rexeneración téxtil, e propuxeron ideas para obter mellores resultados na revista Science.
Os investigadores chegaron á conclusión de que un dos retos máis importantes a superar está relacionado coa densidade celular. De feito, cando as estruturas celulares fabrícanse mediante impresión aditiva, a densidade celular do material impreso segue sendo moi pequena.
Outro aspecto fundamental está relacionado coas características do tecido que se quere rexenerar. Por exemplo, o tecido muscular e o tecido fígado non teñen as mesmas funcionalidades, nin a mesma forma celular e téxtil. Por iso, o proceso de bioimpresión non é o mesmo nin o equivalente. Por tanto, sería un gran paso poder adaptar as tecnoloxías de impresión tridimensionais a cada tipo de tecido.
Por outra banda, os investigadores sinalaron que a bioimpresión debe aproximarse máis á clínica, onde se produciron detonacións. Desta forma, preténdese que os tecidos que o paciente ten danados poidan rexenerarse directamente, in situ ou “na propia cama”.
En opinión de Orive, a pesar do reto que supón, o artigo contribuirá a coñecer a visión doutros expertos e a desenvolver proxectos de investigación de base sólida en equipos multidisciplinares.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
