As tartarugas frías
Sábese que os animais negan ou hibernan paira combater o inverno vermello. Hai tartarugas que levan máis lonxe a adaptación ao frío, conxélanse. Coñecer como sobreviven estas tartarugas tras conxelarse paira facilitar os transplantes de órganos humanos pode ser de gran utilidade.
As tartarugas do xénero Chrysemys picta marginata pon os seus ovos en buracos pouco profundos no verán. As crías nacen no outono. En lugar de que as crías saian ao exterior, profundan os buracos e permanecen até a primavera.
Nestes orificios a temperatura invernal alcanza -8ºC. Conxélase a metade da auga do corpo das tartarugas. Cando chega a calor, comezan os latexados do corazón, despois comezan a respirar e finalmente comezan a moverse. O seu comportamento faise completamente normal.
Cando as células animais conxélanse contráense, polo que se explotan e destrúense. Isto non ocorre nestas tartarugas. Como se puido observar, as células destas tartarugas conteñen concentracións anormais de glicosa, glicerol e taurina. Estas sustancias impiden en gran medida a contracción celular.
O outro problema da conxelación é a anorexia. Cando o sangue deixa de moverse, o osíxeno non chega ás células e a subministración interrómpese. Os tecidos poden traballar sen osíxeno, pero o metabolismo anaeróbico alternativo require grandes cantidades de glicosa. O lactato resultante do metabolismo da glicosa atopouse nas tartarugas conxeladas.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
