Esgotes do covid-19
Publicado en Berria o 29 de setembro de 2020
Durante séculos, esgótelos sufriron discriminación: estaban obrigados a vivir fóra dos pobos; tiñan que destacar a roupa e os elementos distintivos; tiñan prohibido casar co resto da poboación; tiñan que coller a auga en fontes independentes; ouvían a misa nun lugar separado; e, en épocas nas que crían que contaminaban a lepra, tiñan que tocar un campanario paira advertir aos demais.
A pesar de que os esgotes son un fenómeno antigo, o fenómeno non desapareceu. Na época da sífilis, esgótelos eran puteros; na da sida, os homes homosexuais e os heroinófilos; e na do covid-19, os mozos, os grupos empobrecidos (migrantes, obreiros precarios...) e calquera persoa positiva no diagnóstico.
O mecanismo é o mesmo en todos: a ignorancia e o medo a enfermar fan que o enfermo ou infectado considérese outro e téndese a separarse del. Esta estigmatización ten, con todo, graves consecuencias tanto paira o individuo excluído como paira o conxunto da sociedade.
A discriminación incide sobre o individuo, sobre a saúde física, psíquica e emocional, aumentando o risco de ocultación do diagnóstico ou enfermidade, de evitar a asistencia a servizos sanitarios e de non adoptar medidas preventivas. Todo iso fai máis difícil o control social da propagación da enfermidade.
O estigma, con todo, nace dunha falsa convicción de que o enfermo ou infectado enfermouse ou infectado intencionadamente ou por cometer algo mal. E non é así. Na extensión das enfermidades infecciosas inflúen numerosas variables, moitas das cales non teñen estreita relación coa microbiología ou o medicamento, senón cos condicionantes sociais: características demográficas, acceso á atención nos servizos sanitarios, traballo remunerado e vivenda, alimentación, medio...
Así o corrobora un informe publicado pola revista The Lancet. O informe compara a xestión de nove países tras o confinamento: Hong Kong, Xapón, Nova Zelandia, Singapura, Corea do Sur, Alemaña, Noruega, Reino Unido e España.
Segundo os autores, estes dous últimos son os que peor evolucionaron debido aos erros de xestión e á falta de recursos. Entre outras cousas, atribuíron a España que non teña en conta os criterios científicos na implantación das medidas, que haxa un seguimento deficiente dos casos e que o sistema sanitario sexa débil con pouca UCI.
Ademais, destacaron que os países asiáticos, en xeral, estaban mellor preparados paira combater una epidemia infecciosa, xa que no pasado tiveron outras pragas e aprenderon delas.
Máis aínda: A evolución desfavorable do Reino Unido e do Estado español débese a restricións durante máis dunha década. E non porque os demais non se porten ben, no non festivos de calquera pobo. A explicación non é tan sinxela e a solución tampouco.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
