Pola economía ecolóxica do País Vasco tras o covid-19
En plena crise do COVID-19, máis de catrocentos científicos vascos solicitaron apostar pola economía ecolóxica. Queren promover o debate social sobre o futuro sustentable de Euskal Herria. Aquí tedes o manifesto:
COVID-19 está a xerar una crise sen precedentes no mundo e en Euskal Herria, xerando custos destrutivos paira as persoas, a sociedade e a economía. Mentres una parte importante da comunidade científica está a tratar de comprender a orixe e desenvolvemento da pandemia e de frear a expansión do virus sen interrupción, sentimos a necesidade de achegar a nosa visión desde o ámbito académico da situación actual, así como de propor liñas de traballo que eviten a repetición dos graves erros cometidos no pasado e que permitan abordar adecuadamente a construción dun novo futuro.
A ciencia advertiu de que na irresponsable relación coa natureza arráiganse as crises que padecemos na actualidade. Non podemos esquecer que esta crise que estamos a vivir coincide con outras crises globais que son graves paira o medio ambiente e a sociedade, como a perda acelerada da biodiversidade ou o cambio climático, que seguen sen unha solución clara debido á pouca ambición política. A posibilidade de completala a partir das conclusións do COVID-19, tanto individual como colectivamente, dependerá da nosa resiliencia e capacidade de transformación. Estamos ante un cruzamento histórico: seguir polo mesmo camiño equivocado ou cambiar de dirección.
O COVID-19 está a ter una forte influencia, tanto a nivel humano como económico, debido en gran medida a un modelo global de desenvolvemento arraigado tamén no País Vasco. Este modelo, paira manterse, necesita destruír a natureza, xerando cada vez maiores impactos e desequilibrios ambientais, aumentando os graves custos sociais asociados. As debilidades do actual modelo económico son claramente observables a través da presenza de espellos: as grandes bolsas de desemprego e a precariedade laboral, o imaxinario dunha falsa dicotomía entre saúde e desenvolvemento económico, a crecente presión sobre os sectores públicos necesarios (como a saúde, a educación ou a ciencia), os sectores laborais feminizados e a crise profunda do sistema de coidados, o aumento da dependencia do sector financeiro e das corporacións do sector financeiro e as corporacións, o risco das novas tecnoloxías da distribución, etc.
Cambiar dirección
Outra das debilidades importantes do actual modelo socio-económico é a necesidade de manter un crecemento económico sostido paira lograr a posible estabilidade da sociedade, que acentúa as crises sociais e ambientais derivadas do cambio climático e a perda de biodiversidade. A biodiversidade é necesaria paira manter importantes funcións dos ecosistemas e evitar a propagación de virus como o covid-19 ás persoas. Os científicos levan décadas alertando da perda da biodiversidade e da degradación dos ecosistemas como una semente perfecta paira futuros brotes de virus.A conservación da biodiversidade, desde este punto de vista, é un seguro de vida paira a nosa sociedade e por tanto una investimento estratéxico, nunca un gasto.
Somos conscientes de que neste período de pandemia, aínda que sexa a curto prazo, son evidentes os efectos positivos que se poden detectar na contorna, como son a redución da contaminación do aire en pobos e cidades, a redución das emisións de gases de efecto invernadoiro ou a diminución da presión que exercemos sobre o medio natural. Pero estes efectos positivos poden desaparecer ao volver á “normalidade”. Requírense esforzos concertados sostidos no tempo e planificados segundo parámetros de xustiza social, que permitan manter no tempo a mellora dos indicadores sociais e ambientais.
Ante este diagnóstico, necesitamos una visión integral paira planificar un mundo resiliente, sustentable e xusto despois do covid-19, mesmo en Euskal Herria. Non podemos quedarnos atrás. Un erro estratéxico de custo incalculable sería non abordar estes retos. A crise que vivimos na actualidade é una oportunidade única paira fomentar valores positivos na sociedade, como a solidariedade ou o coidado mutuo son dúas calidades imprescindibles paira lograr a necesaria transformación. Estes valores, por outra banda, podémolos percibir desde os nosos balcóns, cando a sociedade quixo agradecer ás persoas que traballan nos sectores básicos, desde a sanidade, sen esquecer a todas as persoas que nos ofrecen coidados, servizos básicos e produtos e servizos esenciais. Paradoxalmente, as condicións laborais de moitos destes traballadores adoitan ser peores e case sen recoñecemento.
Esta declaración, subscrita por persoas do ámbito académico no que traballamos en Euskal Herria e/ou noutros países no que desenvolvemos a docencia e a ciencia, ten como obxectivo suxerir unhas bases paira avanzar cara a un modelo socio-económico realmente sustentable en Euskal Herria, tanto durante a crise como despois. Propomos cinco liñas estratéxicas básicas paira impulsar esta transformación. As seguintes propostas deberían concretarse e aplicarse sen demora co fin de consolidar una dirección máis sustentable tras a crise sanitaria:
1. Eliminar o modelo de desenvolvemento baseado no crecemento agregado do Produto Interior Bruto (PIB). Neste sentido, algúns sectores que deben verse reducidos pola falta de sustentabilidade ou pola excesiva potenciación do consumo insustancial, especialmente asociados ao uso de combustibles de orixe fósil ou nuclear, a minería, etc., deben diferenciarse daqueles sectores produtivos que poden crecer e, por tanto, requiren investimento (por exemplo, sectores públicos clave, como os relacionados coa educación, a saúde, a enerxía e os materiais sustentables). Paira iso é necesario substituír o PIB por outros indicadores baseados en sistemas integrados de contabilidade ambiental e económica, en lugar de como principal indicador, e por indicadores que teñen como obxectivo marcar una vía de desenvolvemento sustentable. Todos eles deben ter en conta os efectos do crecemento económico sobre o benestar humano e o benestar do planeta e, na súa acepción máis ampla, sobre a sociedade e o medio ambiente, paira poder enfocalo cara a un futuro que garanta a sustentabilidade da vida.
2. Promover desde as institucións públicas políticas de produción, investimento e consumo que teñan en conta as limitacións ecolóxicas e evitar una débeda inxusta e inaceptable paira as xeracións futuras. Do mesmo xeito, a través da Renda Básica Universal, débese desenvolver un sistema de coidados que implique ás persoas no centro, recoñecendo a nosa vulnerabilidade e interdependencia. A partir de aí, o modelo produtivo debe ter como obxectivo asegurar bens e servizos esenciais que garantan a saúde e o benestar da cidadanía, baseándose na resiliencia na proximidade, a publicidade e a aposta polo ben común. Desta forma minimizarase a dependencia do mercado global, da súa variabilidade e da súa especulación, que depende en gran medida de estratexias de deslocalización produtiva destes bens e servizos esenciais. Este reto consiste en ampliar e materializar o concepto de km 0.
3.Deseñar e implantar una fiscalidade ambiental progresiva, evitando a sobreexplotación dos recursos naturais e combatendo a crise climática e a degradación dos ecosistemas.Esta será tamén una ferramenta estratéxica paira financiar a transición ecolóxica mediante investimentos obrigatorios en ciencia e tecnoloxía. Como país economicamente adiantado, en parte pola débeda ecolóxica que historicamente contraemos, debemos situarnos na parte dianteira de Europa impulsando políticas reais de desenvolvemento sustentable, pondo no centro de toda acción política o reto da crise climática.
4º Eliminar un modelo de mobilidade baseado en grandes infraestruturas e modos de transporte insustentables que xeren custos ambientais, económicos e sociais excesivos. Os grandes investimentos en infraestruturas requiren una moratoria, tanto neste momento como no futuro, paira priorizar os servizos esenciais necesarios. É necesario deseñar un novo modelo de mobilidade que prexudique menos ao medio ambiente e disipe menos enerxía, cun maior peso da mobilidade non motorizada e o transporte público, e que se centre na creación de redes de proximidade.
5. Transformación do sistema agroalimentario paira avanzar na soberanía alimentaria baseada na agroecología. Isto garante a conservación da biodiversidade, a produción de alimentos sustentables e locais, sempre baixo condicións de traballo dignas. Paira iso é necesario reordenar o territorio e recolocar as cadeas globais de produción e distribución de alimentos paira favorecer a relación de proximidade entre produtores e consumidores, e equilibrar a biodiversidade, a auga e o medio natural cos núcleos urbanos e rurais e os seus procesos. Así mesmo, respectar, protexer e garantir o dereito a unha alimentación sa e nutritiva, especialmente en situacións de crises como a que vivimos na actualidade.
Na actualidade, máis que nunca, a concreción do principio de provisión de bens e servizos esenciais baseados na proximidade lévanos a priorizar a territorialización das nosas actividades mediante novas formas de goberno. Entre eles, os ecosistemas locais convértense na base da adaptación ao clima á crise, como a nivel global a descarbonización está asociada á mitigación.
Como persoas comprometidas co futuro socio-ecolóxico de Euskal Herria, creemos que estas pautas traerán una sociedade máis sustentable e xusta, porque están pensadas paira respectar á natureza e a todas as persoas desde valores positivos. Estamos convencidos de que é o mellor investimento paira as xeracións futuras, xa que terán que afrontar situacións difíciles. Creemos, ademais, que as bases propostas son una alternativa ao modelo insustentable actual, polo que debemos traballar canto antes en Auzolan paira construír un novo futuro, aprendendo a xestionar as incertezas. É un bo momento paira abrir novas oportunidades en Euskal Herria. Pedimos aos axentes e grupos sociais e territoriais, aos representantes institucionais de todos os territorios de Euskal Herria e a toda a sociedade vasca en xeral que non deixen pasar esta oportunidade.
A que esperamos? Asina o manifesto.
Atentamente en Euskal Herria, maio de 2020
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
