Antidepresivos máis eficientes e rápidos
O farmacolóxico e bioquímico Jorge Emilio Ortega Calvo propón una nova estratexia que mellora as carencias dos antidepresivos actuais na súa tese doutoral presentada na Universidade do País Vasco.
Noradrenalina e serotonina son os dous neurotransmisores que máis afectan á depresión. Nos procesos de depresión os niveis de noradrenalina e serotonina están alterados. Por iso, o labor dos antidepresivos consiste en equilibrar os niveis de noradrenalina e serotonina. No entanto, un dos principais problemas aos que se enfrontan os tratamentos curativos desta enfermidade é que só o 60-70% dos pacientes responden o tratamento. Así mesmo, o efecto dos antidepresivos pode apreciarse en aproximadamente dous ou catro semanas, o que nalgúns casos é demasiado longo. De feito, moitos pacientes abandonan o tratamento, xa que non experimentan melloría a moi curto prazo.
Neste sentido, o obxectivo principal desta tese doutoral foi investigar os mecanismos de actuación dos medicamentos antidepresivos, co fin de identificar tratamentos que supoñan melloras desde o principio, así como un tratamento adecuado paira aqueles pacientes que non responden a devanditos tratamentos.
Paira iso, combináronse os tratamentos utilizados até o momento con novas metas, como os fármacos antagonistas dos adrenoceptores ?2, que axudan a reforzar e incrementar a neurotransmisión cerebral. De feito, varios estudos revelaron que os adrenoceptores nos cerebros postmortem dos pacientes que foron diagnosticados de depresión e suicidáronse están alterados, é dicir, a súa función está aumentada, o que lles leva a unha maior freada do normal. Este freo impide o correcto funcionamento dos neurotransmisores.
Toda esta investigación levouse a cabo en animais utilizando a técnica da microdiálisis cerebral, é dicir, mediante cirurxía introducíronse varias sondas en diferentes zonas do cerebro e recolléronse e medido os neurotransmisores de devanditas zonas paira observar como cambian tras a aplicación dos medicamentos.
Os resultados mostran que a nova estratexia proposta é capaz de aumentar o número de persoas que responden o tratamento e acurtar o tempo entre o inicio do tratamento e a resposta terapéutica. Por tanto, trasladando todo isto a ensaios clínicos e empezando a aplicarse a pacientes con depresión, é posible que as respostas sexan máis rápidas que os antidepresivos actuais e consigan tratar a máis pacientes.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
