Anbar alavés: a xoia científica dos medios
Hai unhas semanas coñecemos o xacemento de ámbar de alto contido paleoentomológico do Cretácico inferior de Álava. Os medios de comunicación, do mesmo xeito que ocorre a miúdo cando tratan temas científicos, volvéronnos a explicar o descubrimento como algo cheo de imprecisión e erro. A pesar de que a forma triste de informar e o tradicional sensacionalismo xornalístico podía engurrar un pouco o descubrimento, os paleontólogos queremos dicir que o ámbar alavesa ten una importancia científica.
O ámbar, resina fósil de coníferas que aparece nas rocas sedimentarias continentais, é coñecida polo ser humano desde hai tempo e foi utilizada con frecuencia en xoias e adornos, tanto na maxia como na medicinal. Por outra banda, si conserva nos seus interior restos de seres, ten un gran valor científico. Por exemplo, en 1939 xa se coñecían na zona do Báltico 2.000 especies de insectos no ámbar do Oligoceno, explotada hai moitos anos. Pero aínda que este era o máis famoso, o ámbar tamén é coñecido en Alaska, Canadá, Costa Rica, Líbano e Siberia, sendo o máis antigo o de Carbonífero.
Por outra banda, o desenvolvemento dos insectos está estreitamente ligado á evolución das plantas, e o Cretácico Inferior é o punto de partida principal da evolución das plantas, xa que naquela época xurdiron as angiospermas. A partir de entón moitas plantas, incluíndo moitos angiospermos, se polinizan entre si a través das actividades dos insectos. Ademais da súa función polinizadora, os insectos adoitan ocupar outras actividades, como alimentar, construír refuxios, etc. nas plantas, o que levou aos gimnospermas a verter a resina que atopamos na actualidade como ámbar.
A miúdo o ámbar, ademais do seu contido paleoentomológico, é rico en palinomorfos, pole e esporas, así como en elementos paleobotánicos, e este conxunto fosilífero pode ter grandes valores taxonómicos e bioestratigráficos. É máis, tanto polos fósiles do interior do ámbar como pola composición dos gases das burbullas no interior do ámbar, pódense fixar as características físicas e químicas do medio ambiente da época: os paleoecológicos. Recentemente, conseguiuse por primeira vez resucitar algunhas das esporas bacterianas do aparello dixestivo dunha abella do ámbar, con polo menos 25 millóns de anos de antigüidade na República Dominicana, o que fixo posible que a paleomicrobiología dea un dos maiores avances dos últimos anos.
A pesar de que o ámbar alavés é coñecido desde tempos inmemoriais na zona das “Utrillas Facies” do Cretácico Inferior, converteu en importante o contido fosiliférico que se acaba de atopar no mesmo. Con todo, a pesar da abundancia de insectos fósiles do ámbar alavés, os palinomorfos achegarán maior información sobre a paleoclimatología tanto da idade como da época. Por outra banda, os insectos fósiles das rocas sedimentarias son moi escasos en xeral e a maioría deles, e os mellor conservados atópanse no ámbar. Por iso, desde o Cretácico esta paleoentomología necesitou de insectos no interior do ámbar.
Con todo, a pesar de que 750.000 dos 1,4 millóns de especies que actualmente se coñecen na Terra son insectos, debido ás dificultades de fosilización fóra do ámbar, esta proporción non se cumpre entre os grupos fósiles. Con todo, os artrópodos foron abundantes desde hai tempo e en todos os xacementos de ámbar identificáronse novas especies. Por tanto, no ámbar alavés probablemente aparecerán novas especies e palinomorfo, fragmentos vexetais (sementes, follas...) e outros fósiles. O conxunto de todos os fósiles contribuirá a difundir o noso coñecemento do medio ambiente no Cretácico inferior sur de Álava.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
