Evolución medioambiental dos neandertales na cova de Amalda III
Na cova de Amalda III (Zestoa) publicáronse os resultados finais da investigación interdisciplinar na revista Quaternary Science Reviews, baixo a dirección do arqueólogo Joseba Ríos Garaizar. O obxectivo deste estudo era completar, enriquecer e refinar as escavacións realizadas anteriormente nesta cova, para coñecer mellor a adaptación ao medio dos neandertales que viviron na cova, entre fai 100.000 e 45.000 anos.
Para iso, contouse coa colaboración de especialistas de diferentes disciplinas, o que é o primeiro que destacou Ríos: “Isto permitiunos definir unha ampla cronoloxía e, con ela, a información medioambiental. Isto é moi importante, porque até agora non tiñamos case nada sobre o medio ambiente, e o que tiñamos era sen dataciones. Agora, utilizando o pole como indicador da datación, relacionamos a cultura, a datación e o medio ambiente, coñecendo así a evolución da cova e as súas neandertales”.
O artigo especifica que se utilizaron secuencias de pole, micromorfología, luminiscencia estimulada ópticamente (OSL) e coleccións de fauna e indusria lítica para explicar e comprender os cambios neandertales e a súa relación co medio ambiente. “É unha época moi interesante: termina un interglaciar, logo vén unha dura era glaciario e logo outro interglaciar, menos claro, pero bo. Nesta época desenvólvense os neandertales clásicos e redáctase o último capítulo dos neandertales. Por iso é tan importante”, explica Ríos.
Dous tempos, dúas culturas
Amalda III foi explorada por primeira vez polo Grupo Arqueolóxico Antxieta durante os anos 1983-1984. Descubriuse unha secuencia arqueolóxica do Paleolítico Medio e as escavacións posteriores demostraron que os neandertales viviron na cova en dúas ocasións. O primeiro comezou na MIS5 e contaba coa industria Levallois, con puntas e caras da cultura mousteriana, e o segundo tivo lugar a principios da MIS3 e contaba coa industria vascona.
As condicións ambientais variaron moito duns instantes a outros e os neandertales que se adaptaron a eles nas dúas ocasións: nas capas máis antigas, os neandertales realizan estancias curtas nas que se reparan as puntas de traballo, mentres que nas capas superiores realízanse actividades máis intensas, para o que se necesitan instrumentos máis pesados, utilizando rocas volcánicas que atopan na zona do Urola.
A pesar de obter información moi valiosa, Ríos adiantou que nos próximos anos seguirán completando a historia dos neandertales de Amalda, xa que está a aparecer máis materiais nas escavacións que se están realizando. Ademais, os nosos datos serven para interpretar restos doutros xacementos do Cantábrico. E iso tamén é importante, porque así nace o coñecemento, engadindo achegas de cada disciplina e relacionando os nosos datos cos dos demais”.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
