Ler máis
Agur Jabier:
Escribiu máis de sesenta artigos en inglés nas revistas científicas máis prestixiosas do mundo. Participou en máis de cincuenta congresos internacionais e estatais. Vostede era doutor en enxeñaría industrial e ademais foi nomeado doutor en philosophical pola Universidade de Sheffield. Vostede era xefe do departamento de materiais do centro de investigación CEIT.
Foi o meu profesor da Escola de Enxeñeiros de San Sebastián e até agora traballou nesta tarefa. Este currículo é un dos máis extensos dos que contan os investigadores de Euskal Herria, pero ten una marca especial, a de ser vasco. Hai uns anos, cando empezou a escribir libros e artigos en eúscaro e a impartir clases en eúscaro, a satisfacción interna púxose de manifesto. Fuches de súpeto e xa non ímosche a ver.
Como me dicía un amigo que choraba, a súa muller e o seu catro fillos lembraranche, pero a túa imaxe, como a de moitos outros, irá perdendo aos poucos. Traballou tanto e non deixou nin diñeiro á súa familia...
Ti xa sabías que estas palabras anteriores son as que nos din as dores internas, que foron, que foron, que estamos a ter e que estaremos a ser. Isto é sobre todo o que eu vía no teu traballo, a necesidade de manter a cadea do ser.
A outros nos toca agora consolidar esa cadea e paira iso, seguro, utilizaremos a túa imaxe. Esquecerémosche, como nos esquecerán nós, pero algún día nas empresas de Euskal Herria o eúscaro será a lingua principal e os investigadores que acudirán aos congresos internacionais darán a coñecer o seu traballo en eúscaro e non terán que explicar onde está Euskal Herria.
É certo, por outra banda, que a protección e seguridade que vostede proporcionaba xa non a imos a ter e por iso entendo moi ben o medo que teñen os compañeiros da túa contorna ao futuro. Con todo, a pesar das súas achegas sólidas, nunca quixo ter un protagonismo persoal, mentres que o grupo era o verdadeiro protagonista. Por tanto, aos membros do equipo tocaralle agora non notar o seu oco. É difícil, pero paréceme que se adaptarán máis facilmente do que imaxinas, porque a sabedoría e a forza que transmitiches non van desaparecer contigo porque formaban parte da túa contorna desde hai tempo.
O Colexio de Enxeñeiros que lle tocou a vostede en 1995, polo seu labor a favor do eúscaro, téñolle que recoñecer que non esperaba recibir a pequena homenaxe que cada ano organiza, xa que entre os homenaxeados até entón, vostede foi o primeiro dos que viviron na arte do aceiro, e iso, paira quen queremos que a lingua de traballo sexa o eúscaro, indicaba que o proceso de euskaldunización da nosa industria estaba en marcha.
Ao día seguinte participou na carreira Behobia-San Sebastián e máis tarde na organización de Euskaldunon Egunkaria. Como nos ensinou a morte, o deporte, a pesar de non aparecer nos curricula oficiais, debemos meternos na túa, que foi una mostra da túa vida.
Eskerrik asko Jabier, por ser.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
